ADINI SEN KOY
Mevlam güzelliðini yarattýklarýna yansýtýrmýþ,
Sen yarýnlara uzanan hayallere benziyorsun…
Benliðinin özünde güzellikler var,
Yaz gününde esen rüzgarlarca senin varlýðýný önemsiyorum...
Mecnun bir görseydi güzelliðini,
Leyla’sý sen olurdun onun
Ya da aslýnda Leyla’ya hiç bakmazdý
Kirpiklerini ok edermiþ ya sevgililer kýzýnca
Sitemini duymasaydý gönül, bil ki sana akmazdý…
Güzelsin ki, on binlerce þaire ilham,
Tutacaðým elini “yarýnlara koþacaðým seninle” diye,
Yokluðun gurbet aþýðýna, varlýðýn sýlam,
Gülüþün Rabbimden arz’a hediye!
Koþtukça yakýnlaþýr uzak, gittikçe döner yola,
Sevdikçe çýldýrýr insan, kavuþtukça aþýk olur, sevdalýsýna…
Besliyor derler ya özlem sevgiyi,
Sana sarýlýnca varýlýr sevdalýnýn has’ýna…
Veysel boþuna söylemiþ,
“Güzelliðin on para etmez” diye
Seni görseydi bin kez özür dilerdi
Onca aþýk boþa yaþamýþ sevdayý
Sen olsaydýn; yollarý, senden sana giderdi…
Senden alýnmýþ meleklerin ilhamý bence,
Seni sevmek sevdanýn ihram’ý dince…
Kainat’ta aðlar, ahiret’te yokluðunu bilince,
Sen hedefsin, sen amaç,
Sen emelsin, sen hayat,
Sen dileksin, sen umut,
Kainat neþ’eye boðulur sen azýcýk gülünce…
Sýcacýk ellerini uzat avuçlarýma,
Baþýný göm göðsüme, býrak kendini bana…
Bir kedi sýcaklýðýyla dolaþsýn parmaklarým saçlarýnda,
Koy ver kendini ve yaþa;
Ayýbý unut,
Unut günah’ý, yasaðý
Eyvah’ý unut!
Kaybol benliðimde
Sokul saklan kucaðýmda
Kendini yaþa…
                         05/01/2007