Baþla. Saat sabahýn altýsý. Artýk kalkmalýsýn. Hiç bir zaman çözemediðin bir koþuþturma seni bekliyor. Güneþ doðuyor. Yeryüzündeki her varlýk rengini buluyor ve sen her geçen gün sabah altýda kalkarak, kendi rengini kaybediyorsun.

Çilekli dondurma yine bir sonraki güne kaldý. Dondurma yazýn yenir diyenler, þimdi kýþ ortasýnda sana çeþit çeþit dondurma üretiyor. Çocuklar seçim yapamýyor. Þekere uzanan ellerine çikolatalar ikram ediliyor. Oyun bahçeleri deðiþti. Onlarýn plazalar arasýnda minik parklarý var. Küçük yüreklerine robotlar eþlik ediyor.

Gözlerini kapat ve düþün... Yedi yaþýndayken incir aðacýndan düþtüðün günü hatýrla. Acýlar içerisinde hastaneye giderken duyduðun dedikodularý. Ýncir aðcýndan bir kere düþtün mü artýk eskisi gibi olamazsýn. Ya sakat kalýrsýn ya daha kötüsü... O gün nedeni bilinmeyen korkulara ancak lise yýllarýnda anlam veriliyor. ?Ayný nehirde iki kere yýkanamazsýn... Her þey bu kadar basit.?

?Kitaplarýna göz at. Kütüphanenin yerini deðiþtir, yeni bir eve taþýn, perdeleri kaldýr.?

Yýllar geçtikçe denize özlem duyuyorsun. Ýyot kokusu uyuþturucu gibi damarlarýna yayýlsýn istiyorsun. Her evde, farklý boyutlarda binlerce kutu akþamlarý umut daðýtýyor. Her varlýk rengini buluyor. Buna geliþim deniyor. Her sabah altýda kalkýyorsun. Gülen yüzler geliþime inanýyor. O gün giymek için ayakkabýsýný seçenler ?özgür? oluyor. Güneþin ardýna takýlmak kimsenin aklýna gelmiyor. Binlerce kutu akþamlarý, güneþin batacaðýný ve sabah yeniden doðacaðýný söylüyor. Küçük yüreklere robotlar eþlik ediyor.

... Mavi gökyüzünün altýnda, elinde plastik arabanýn ince telini tutuyorsun. Rengarenk pullarla süslemiþsin arabaný. Köþedeki bakkala, gazoz almaya gidiyorsun. Yoldaki taþlar süslü arabaný arada bir ters çeviriyor. Telinden tutup hafifçe yukarý kaldýrýyorsun. Bunu yapmak hoþuna gidiyor. Karnýnýn derinliklerinden bir kahkaha yükseliyor, kahkaha gözlerinden dýþarý çýkýyor. Bahçenin yeþili ruhuna bulaþýyor. Kuþlarýn söylediklerini anlýyorsun...

Kuþlarý taklit eden bir ses mavi gökyüzünü bulandýrýyor. Saat sabahýn altýsý. Yeryüzünde her varlýk rengini bulmak için hazýrlanýyor. Gözlerini açmamak için yalvarýyorsun. Her geçen gün rengini kaybediyorsun. Biliyorsun. Bilmek canýna dokunuyor.