Neden böyle olmuþlardý sanki? Neden anlayamýyorlardý artýk birbirlerini, neden dinlemek istemiyorlardý?...Zihnini kurcalayan onca sorunun arasýndan bir anlýðýna sýyrýlýp, duvardaki saate iliþti gözleri; 01:00 olmuþtu saat... Ve hâlâ gelmemiþti. Nerde, ne yapýyordu þuan, kimlerleydi? Koca bir bilinmezlik çemberinin içinde hissetti kendini. Ne yaptýklarýný biliyordu, ne yapacaklarýný, ne de gelecekte ne olacaðýný...

Oturduðu koltuktan doðruldu usulca. Terliklerini ayaðýna geçirdi. Evin içinde dolaþýrken, hiç tanýmadýðý, daha önce hiç görmediði biriyle dev bir labirentin içinde gibiydi. Mutfaða yürüdü yorgun adýmlarla... Demliði aldý , biraz su katýp ocaða koydu. Bazen kendi de þaþýrýyordu içinde olduklarý bu duruma... Ne büyük bir sevgiyle evlenmiþ ve þu kapýdan içeri girmiþlerdi oysa. Ýkisinin de gözleri ýþýl ýþýl olurdu birbirlerine bakarken. Akþama kadar görüþemedikleri zamanlar oluyordu bazen ve akþam olup karþýlaþtýklarýnda öyle bir sarýlýyorlardý ki... Dakikalarca hiç konuþmadan öylece duruyorlardý. Þuan yaptýklarý gibi saatlerce konuþup huzursuz deðil, hiç konuþmadan bile gönüllerince mutlu oluyorlardý.

Durdu bir an... Elindekilere baktý: iki çay fincaný... Biri tek þekerli, diðeri üç... Dalgýnlýktan her zamanki gibi iki fincan hazýrlamýþtý yine. Yüzünde oluþan gülümsemede bile derin düþünceler gizliydi... Aldýrmadý yalnýzlýðýna ve ikisini de doldurdu fincanlarýn. Masaya býraktý. Birini önüne, diðerini de masanýn karþý ucuna koydu...

Ýlk buluþtuklarý gün gelmiþti aklýna. Yine böyle bir masada karþýlýklý oturmuþlar ve o yine tek þekerli istemiþti çayýný... Bir bilebilseydi þuan ne yapmasý, nasýl davranmasý gerektiðini...Aklýna geldiðinde bile gözleri doluyordu ama ayrýlmalarý mýydý mantýklý olan acaba?... Ya da defalarca yaptýklarý gibi tekrar mý gözden geçirmeliydiler iliþkilerini?... Nereye kadar sürecekti bu sessizlik? Öylesine karýþýktý ki aklý, yüreði öylesine yorulmuþtu ki...

Düþüncelerini ve sessizliðini bozan kapýnýn týkýrtýsý oldu. Ýrkildi. Gözlerindeki durgunluk kaybolmuþtu þimdi. Yerinden kalkmadý...

- Uyumadýn mý sen?

- ...

Onun da caný en az kendisi kadar sýkkýndý, anlayabiliyordu bunu. Cevap vermedi.

- Çay kimin?

- Senin... dedi kýsýk bir sesle.

Sandalyeyi çekip oturdu genç adam. Gözleri, önünde duran fincandaydý. Birbirlerinin yüzüne bakmaya cesaret edemiyorlardý sanki; iki suçlu gibi... Genç kadýn devam etti:

- N'olacak bu iþin sonu Ali !

Bu kez de genç adam suskunluðu tercih ediyordu. O da bilmiyordu çünkü ne, nasýl olmalý... Nerede hata yapmýþlardý da bu hale gelmiþti evlilikleri...

- Tartýþmakla, kavga etmekle bir þey olmuyor...

Gözleri yine dolmuþtu genç kadýnýn. Çünkü aklýna gelen o uðursuz düþünce; hayallerini, umutlarýný kýrýp geçiriyordu. Söylemeyi düþündü bir an. 'Devam edebileceksek böyle, edelim; yoksa birbirimizi daha çok yormadan ayrýlalým' demeyi düþündü içinde kasýrgalar kopartarak...

- Bilmiyorum Özlem. Ýnan hiçbir þey bilmiyorum artýk...

- Genç kadýnýn yanaklarý ýslanmaya baþlamýþtý. Hâlâ devam ediyordu çünkü yüreðini yerinden söken o kasýrga. Söylemeli miydi?... Konuþup bitirmeli miydiler?... Derinden gelen bir 'hayýr' sesi duraksattý. Kafasý allak bullak olmuþ, göz yaþlarýný silmeye çalýþýyordu.Ne yapmalýydýlar?

Masanýn kenarýnda duran mutfak listesi iliþti gözüne bir an. Defteri önüne çekti aniden. Aklýna bir þey gelmiþti... Evliliklerinin muhasabesini yapacaklardý. Gözyaþlarýyla ýslanmýþ parmaklarýnýn arasýna sýkýþtýrdý kalemi..

-Ali, gözlerimin içine bakar mýsýn?

Genç adam þaþýrmýþtý bu hareket karþýsýnda. Anlam veremedi. Baþýný kaldýrdý hafiften... Gözleri ayný noktada buluþmuþtu þimdi. Bir süre birbirlerinin gözlerinin içini, yani yüreklerini tarttýlar.. Sonra genç kadýn kaðýdýn ortasýndan bir çizgi çekti aþaðýya kadar. Bir tarafýna 'güzellikler' ; diðer tarafýna da 'bozukluklar' yazdý ve en alt kýsma da büyük harflerle 'SONUÇ' yazýp iki nokta üst üste koydu,genç adama uzattý.

Adam hâlâ anlayamamýþtý olup biteni:

- Ne bu?

Kadýn derin bir nefes aldý:

- Birlikte düþünelim. Ýliþkimizin artýlarýný ve eksilerini yazalým bu kaðýda. Sonra da bakalým, düþünelim, ona göre bir karar alalým. Hadi yaz þimdi... Ne var bizim evliliðimizde iyi ve kötü olan sence...

Önce adam yazdý üç beþ satýr, sonra kadýn aldý kaðýdý. Bir iki þey de o karaladý...

********************


Aradan bir saat geçmiþti... Mutfak boþtu artýk. Masadaysa üzerinde bir þeyler yazan bir mutfak listesi ve karþýlýklý duran iki boþ çay fincaný vardý. Az önceki göz yaþlarý yerini sessizliðe býrakmýþtý þimdi.. Kaðýttakilerse okunmuyordu üzeri karalanmýþtý. Son tarafýnda büyük harflerle 'SONUÇ' yazýyordu sadece ve yine büyük harflerle devam ediyordu:

SENÝ SEVÝYORUM...