Egosunu Yenmiþ Devler Gözlerim

Tahvil oldu þimdi her þey paraya,
Þanlý millet döndü bahtý karaya,
Çare arayan yok azan yaraya.
Nerde, konuþan dil, gören gözlerim?
Egosunu yenmiþ, devler gözlerim...

Borçlar biriktirdik, üç beþ kuþaða,
Avuç açar olduk, dünkü uþaða,
Harami, eþkiya þehirde aða.
Nerde, duyan kulak, yazan ellerim?
Bahar bilmez, hazan yaþar illerim...

Milletim füguran, namert toyunda,
Vataným arena, kalleþ oyunda,
Batarýz batýnýn dümen suyunda.
Nerde, konuþan dil, gören gözlerim?
Egosunu yenmiþ, devler özlerim...

Batý hayalinin, peþinde koþ koþ,
Ne aðýzda diþ var, ne omuzda baþ,
Ne talibe iþ var, ne sofrada aþ.
Nerde, duyan kulak, yazan ellerim?
Bahar bilmez, hazan yaþar illerim...

Karýnca çalýþýr, fare yer âlâ,
Zehiri kýrk yýldýr katanlar bala,
Kurtarýcý gibi, sunulur hâlâ.
Nerde, konuþan dil, gören gözlerim?
Egosunu yenmiþ, devler gözlerim...

Bize dayatanlar, sanýyor âmâ,
Reva gördükleri, ne dostluk ama
Kimi yerde dolgu, kiminde yama.
Nerde, duyan kulak, yazan ellerim?
Bahar bilmez, hazan yaþar illerim...

Her lider katýlýr, kutsal koroya,
Bir alsalar sanki, þu Avrupa’ya,
Baþýmýz erecek, yýldýza, aya!
Nerde, konuþan dil, gören gözlerim?
Egosunu yenmiþ, devler özlerim...

Tutarsýz hesaplar hep kaba, saba,
Çatýþmayla, ettik yýllarý heba,
Kanýmýz, canýmýz üstüne caba.
Nerde, duyan kulak, yazan ellerim?
Bahar bilmez, hazan yaþar illerim...

Kimisi masada, kimi kasada,
Ýdare onlarda, yetki yasada,
Göz boyama oldu, kuru tasada.
Nerde, konuþan dil, gören gözlerim?
Egosunu yenmiþ, devler gözlerim...

Sade suya, ekmek tirit düþünde,
Gidende, gelende mahir iþinde;
Arpalýklar açýk, açlar peþinde.
Nerde, duyan kulak, yazan ellerim?
Bahar bilmez, hazan yaþar illerim...

Özcan Ýþler


[YB=2 BB>