aþk, ruhumu bu denli kanatan. iç kanama benim hastalýðým. tüm düþüncelerimi kemiren bir kanama. mantýkten uzaklaþýyorum ve anlýk farkýndalýklar hariç, mantýktan ne denli uzak olduðumu anlayamayorum bile.
aþkýma okardar uzaðým ki bir zindanda gibiyim.ne kadar koþsamda zidan duvarlarý çapýyor, pencereye bakýyorum, týrmanacak biyer arýyorum. dýþardan bir soluk almak istiyorum ,belki aþkýmýn kokusu geçer pencereden bir soluk dahi olsa hücrelerime iþler diye.bir nefeslik avuntu bile bulamýyorum.çaresizim.ölmek istiyorum.bu hayattan kaçýp bu acýlarý bir daha duymamak üzere yok olmak. aðýr geliyo bu acý.
kendimi öldürmeyi denedim.ama kendimi öldürcek güçte bir darbe vurmadým vuramadým kendime.yaþama iç güdüsü diyorum buna yada aslýnda verdiðim karar ölüm deðildide insanlarýn ne kadar acý çektiðimi anlamalarýnýn yoluydu.anlamýyolar ama acýmý anlamýyolar.ruhumu çözemiyolar.
bende ruhumu akýtmaya karar verdim. iç kanamamý dýþ kanama yaptým elime geçen bir iðneyle. etim acýdý nefesim durdu acýdan týpký düþüncelerimin durduðu gibi. sonra maket býçaðýylakesmeye baþladým kolumu hemde, herkes görebilsin diye.ama soranlara genede kedim yaptý dedim. gene kanayan ruhum diyemedim.deli der bir týmarhane kaparlar diye korktum.ruhumun zindanýda birde gerçek denebilcek demir zindanlara kapatýlmak cehennem bu olsa gerek.
kesikler acýmý paylaþmama sebep olamadý.ama kendime verdim bu fiziksel acý ruhumun acýsýný hisetmemi engelliyor.ruhum derinden acýyor öyleyse etimi daha derin kesmeliyim. caným çok acýyor yara derinleþirken kan basýncým tansiyonum soluk alýþým hepsinin akýþý bozuluyor.kaným akýyor akýyor akýyor ve o boþaldýkca ruhum acýlarýndan arýnýyor.