Bir þuursuzluk anýnda yaptým bütün bu þeyleri. Kendimi bir köpek gibi salýverdim önce. Daha sonra rastladýðým bir pazardan don aldým kendime. Ve sonra donumu unuttum insanlarýn yoðun olarak yaþadýðý bir þehirde.S aatlerce, günlerce, aylarca iç çamaþýrým olmadan dolaþtým izbe yerlerde. Ýçim dýþýma çýkmýþtý ve ben ay ýþýðý altýnda yalnýz kalmýþtým. Bir bilsen deli yaðmurlar üzerime yaðmýþtý. Ve ben tek kelime etmeden bulduðum gazeteleri baþýma örterek bir ölü gibi dolaþmýþtým. Bütün mürekkepler saçýma akmýþtý. Alýn yazým gazete sütunlarýndan alnýma akmýþtý. Ah baþým çok aðrýmýþtý.
Bir þuursuzluk anýnda vücudumu unuttum þehrin en kalabalýk yerinde. Ruhum bir sancýyla kendine gelince tüm bedenim alev almýþtý ve þehrin ýþýklarý yüreðimi yakmýþtý. Bedenimi kaldýrdým tükürüklerin içinden. Gözyaþlarýyla yýkandým bütün gece. Ve ben günahýn tadýna vardým baþkalarýnýn dudaklarýyla böylece.
Ah bir bilsen elimi unuttum bir otobüsün içinde. Ýlk bir bilet verdiðimi hatýrlýyorum otobüse girince. Sonra arka koltukta oturmuþken araba sarsýlmaya baþlamýþtý birdenbire. Daha son duraða gelmeden linç edilmiþtim. Ve ben dýþarý çýktýðýmda elimi kaptýrmýþtým. Son durakta avuçlarýmda insan artýklarý kalmýþtý.
Bir cami avlusunda yaralý bir güvercini þahin kapmýþtý. Ýnsanlar gökyüzünün kýzýllýðýna þaþýp kalmýþtý. Oysa beyaz bulutlara kaným akmýþtý. Bir güvercin tedirginliðinde caným yanmýþtý.
Ah bir bilsen þehrin karanlýðýnda aklým bir sinema giþesinde pazarlanmýþtý. Donunu kaybetmiþ bir insanýn mahrem duygularýyla oynanmýþtý. Dýþarýda ben yalnýz kalmýþtým. Ýçerde ise insanlar donumu açýk arttýrmayla satmýþtý. Söyle bana peki insanlar bundan ne zevk almýþtý.
Bir þuursuzluk anýnda deli yaðmurlarý yaðmýþtý. Yüzümde acý bir gülümsemeyle birlikte yüreðim þehrin en kalabalýk yerinde ýssýzlaþmýþtý.
Ben önce donumu kaybetmiþtim, sonra aklýmý. Bir þuursuzluk anýnda kendimi bir köpek gibi salývermiþtim. Ýnsanlýðýmdan bunalmýþ, hayvanlaþmýþtým. Ben ay ýþýðý altýnda gözlerimden yýldýzlarý kaydýrmýþtým ve sabaha kadar aðlamýþtým.
Gün doðumunda gözlerimi sellere kaptýrmýþtým. Kirpiklerim bir bataklýkta aralanmýþtý. Gün yüzü görmek isterken, yüzümü ve gözümü þehrin kirli sularý almýþtý. Alnýmdan dökülen son alýn teriyle geride tertemiz bir karanfil kalmýþtý. Karanfil bana çok yakýþmýþtý.
Bir þuursuzluk anýnda ellerime güllerin dikenleri batmýþtý. Orkideler en ince yerinden kopmuþtu. Bütün çiçekler benden uzaklaþmýþtý. Beni sadece karanfil anlamýþtý. Þehrin en pis yerinde kaybettiðim ellerimde, avuç dolusu tertemiz karanfiller kalmýþtý.