Hatýrlar mýsýn bilmem;
Beraber dönüyorduk bir akþamüstü bu yalnýzlýklar þehrine
Son kez konuþuyorduk seninle
Yaðmur yaðýyordu ince ince
Sen ‘görüþeceðiz’ diyordun kendinden emin bir þekilde
Bense dinliyordum sadece
Çünkü yalan olduðunu biliyordum.
Yeni bir hayat vardý önünde
Ve sen bir yol çizmek zorundaydýn kendine
Evet, biliyordum
Aramayacaktýn bir daha,
Ulaþamayacaktým hiçbir zaman sana

O an farkýndaydým içimden birþeyler koptuðunun
O an anlamýþtým koyacaðýný yokluðunun
Peki ya sen, farkýnda mýydýn gerçekten
Beni tam kalbimden vurduðunun.

Sonra aylar geçti, günler birbirini kovaladý
Aradým son bir umutla seni
Yýlmadým, ama hiçbir yerde bulamadým
Taa ki seni tekrar gördüðüm o güne kadar

Öyle soðuktun, öyle uzaktýn ki bana,
Ürperdim, buz gibi oldu bedenim
O ayaküstü konuþtuðumuz beþ dakika.
Hiçbirþey sormadýn bile, önemsemedin beni
Sadece ayrýlýrken yalancýktan bir sarýlma.
Hani utanmasan bir selam bile vermeyecektin belki
Oysa ben onca yoldan gelmiþtim sýrf seni görmek için
Bu muydu acaba hakettiðim?

Nasýl olabilirdi?
Yanýbaþýndayken, sana bu kadar yakýnken
ayný zamanda nasýl bu kadar uzak olabilirdik birbirimize?
Nasýl ulaþabilirdim ki sana?
Nasýl eriþebilirdim kalbine?
Evet, yanýbaþýmdaydýn ama
Cansýz bir beden gibi duruyordun karþýmda

Eser kalmamýþtý benim tanýdýðým 'Sen'den
O zaman anladým ki sevgilim
Birisi çalmýþ ruhunu o 'Beden'den
Alýp götürmüþ 'Sen'i 'Sen'den !…




3 Mayýs 1998 / Pazar