Adam sol tarafýna uzanýp abajurun lambasýný yaktý. Yaylý açma kapama düðmesinin çýkardýðý “çýt” sesini severdi. Bir þeyler düþünürken, sýkýntýlýyken eli kendiliðinden oraya gider, sol elinin iþaret parmaðýyla habire açýp kapatýrdý. “Çýt” “çýt” “çýt”...

“ - Yapma þunu”, derdi kadýn. Öylesine dalýp gitmiþken suç üstü yakalanmýþ gibi korkar, elini hýzla geri çekerdi. Sonra lafa dalýnca bir ara yeniden uzanýrdý; “çýt!” O zaman kadýn, þakacýktan ayaklarýný tekmeler ya da hafifçe bir tos vururdu kafasýyla...

Yataðýn içinin aksine oda epey soðuktu. Abajurun solgun bir sarý ýþýkla aydýnlattýðý komodinin üstündeki sigara paketine uzanýp içinden bir tane çekti. Çakmak biraz geride kalmýþtý; ona yetiþebilmek için yataktan yarý beline kadar sarktý. Altýna kývrýlan yorgan da kendisiyle birlikte gelince kadýnýn üstü açýldý. Çýplak omuzlarý üþüdü. Yorganý hýzla kendine çekti.
“ - Hey, yavaþ biraz!” dedi adam. Altýndan kurtulan yorganýn ucu eline çarpmýþ, yakmaya hazýrlandýðý sigarayý yere düþürmüþtü. Abajuru biraz eðip düþtüðü yere baktý, göremedi. Karyolanýn altýna kaçmýþ olmalýydý. Yeni bir tane çekti paketten. Baþýnýn altýna bir yastýk daha alýp yükseltti. Yorganý da göðsüne doðru çekti.

Sigaradan aldýðý ilk nefesi üflerken keyfi yerine gelmiþti. Ancak birkaç nefes sonra biriken külü dökmek için komodinin üzerinde kül tablasý arayýp da bulamayýnca caný sýkýldý tekrar. Kalkmaya üþendi. Etrafýna bakýnýp uygun bir yer arandý, bulamadý. Boþtaki avcuna mý dökseydi? O kolunu da çýkarýrsa üþürdü. Hem bitince nerede söndürecekti. Vazgeçti.
“ - Þimdi bana bir kül tablasý getirenin kýrk yýl kölesi olurum!” dedi, ortaya doðru. Mesajýn adresi belliydi ama kadýn hiç oralý olmadý. Aslýnda oldu da belli etmedi. Yatakta sigara içmesinden rahatsýz olduðunu söylemiþti kaç kere. Yine de aklý sigaranýn ucundaki küle gitti. Düþürecekti þimdi. Biraz bekler, adam kalkýp almazsa mecburen kendisi getirirdi.
“ - Bir daha tablalarýn ucuna bir iplik baðlayacam. Nerde olursam olayým çekip yanýma getiririm. Aslýnda sigara paketlerinin bir tarafýna küçük birer küllük takýp vermeleri lazým” dedi adam hýnzýrca. Cevap vermedi kadýn. Ýnadý tutunca kimse hiçbir þey yaptýramazdý.

Kül düþmesin diye sigaranýn ucunu yukarý doðru çevirip yavaþ hareketlerle kalktý. O giderken göz ucuyla baktý kadýn. Yürürken sigaraya bakarak elini kýpýrdatmamaya çalýþýyor, bu durum da yürüyüþünü komikleþtiriyordu. Bi ara ayaðý halýya takýlýp tökezledi. Ama yine de dökmedi külü. Yataða döndüðünde sigara bitmek üzereydi. Birkaç nefes daha çekip küllüðe bastýrarak söndürdü.
“ -Uyudun mu?” dedi kadýna.
“ - Çalýþýyorum” diye cevapladý kadýn, biraz gecikerek. Hani tam dalmak üzereyken uyandýrýlmýþ gibi.
“ - Neye çalýþýyorsun?”
“ - Üff! Kötü espri yapma günün mü bugün?” Hýzla dönüp pozisyon deðiþtirdi kadýn. Uykusu yoktu. Bir süre adamýn tekrar konuþmasýný bekledi. Konuþmadý. Ona doðru döndü. Adam kollarýný baþýnýn altýnda birleþtirip gözlerini tavana dikmiþti. Piþman olmuþtu söylediðine ama özür falan da dilemedi. Sýrt üstü döndü.
“ - Ebru’lar yazlýk almýþ” dedi birden. Ayaklarýyla yorganý düzeltti.
“ - Öyle mi, nerden?” diye sordu adam. Bilerek gecikmiþti karþýlýk vermekte.
“ - Ayvalýk’ýn yakýnlarýnda bir yerdeymiþ, söyledi de aklýmda kalmadý þimdi.”
“ - Sevindim. Hayýrlý olsun.” Aslýnda pek de sevinmemiþti. Aksine, konuþmayý hiç sevmediði bir konuydu açýlan.
“ - 'Tatile çýkarsanýz gelin orada kalýn' diyor, Ebru?”
“ - Çýkarsanýz mý dedi?” Þart kipini vurgulamýþtý bunu sorarken.
“ - Evet. Neden?” Bir an þaþýrmýþtý kadýn.
“ - Bildiðim kadarýyla biz her yýl çýkýyoruz tatile de ondan!” Zor gizleyebildiði bir kýzgýnlýk sinmiþti sesine.
“ - Dur hemen, alýndýn mý, o niyetle söylemedi ki kadýncaðýz.”
“ - Bilirim ben Ebru’yu. ‘Bahçeyi peysaj mimarýna yaptýrdýk. Fayanslarý da ithal’ falan!” Adý geçenin sesini ve konuþma tarzýný taklit etmiþti; beklenmedik bir þekilde epey benzeterek.
“ - Üff. Ekþidin sen de iyice haa! Her þeyde bir art niyet arýyorsun” kaþlarýný birbirine yaklaþtýrmýþtý kadýn.
“ - Aramýyorum, ortada zaten.”
“ - Tamam tamam. Biþey söylediðine piþman edersin insaný.” Sýrtýný dönüp yorgana gömüldü kadýn. Az bir süre sessiz kaldý öyle. Dayanamadý tekrar döndü:
" - Ha, unuttum; iki hafta sonra Taner'lerin düðünü var."
" - Düðün mü!? Yav ne zaman barýþtý onlar, hani ayrýlýyorlardý?"
" - Yalvarmýþ Taner, ayaklarýna kapanmýþ Mine'nin. Mine de 'ya nikah ya da herkes yoluna' demiþ."
" - Ben gidemem valla, sonra eve davet ederiz."
" - Saçmalama! Ne demek gidemem, ikisi de en yakýn arkadaþlarýmýz!"
" - Yav biliyorsun, öyle kalabalýklarý sevmem ben."
" - Canýn çýkmaz birkaç saatte ya. Hem niçin sevmiyormuþsun?"
" - Çünkü zurna sesine alerjim var. Kaþýnýyorum zurna sesi duyunca!" dedi adam, bir çocuðun hiç yoktan huysuzlanmasý gibi.
" - Davul zurna mý kaldý düðünlerde allasen? Zaten nikah töreni, düðün deðil"
" - Þart deðil, nikah düðün otomatikman zurnayý çaðrýþtýrýyor bana! Bak baþladým bile kaþýnmaya! Neyse tamam, bakarýz; o gün gelsin hele"

Gerçekten de adamýn sol bacaðýnýn bileðine yakýn bir yeri kaþýndý. Sað ayaðýnýn baþparmaðýyla kaþýmaya çalýþtý. Birden þiddetlenen kaþýntýya karþý koymak için sert ve biraz uzunca týrnaðýný bastýrýnca derisini acýttý. Ordaki biraz dinince bu kez sýrtý kaþýnmaya baþladý. Tam kürekkemiðinin üstünde, elinin yetiþemeyeceði bir noktaya geçmiþti þimdi. Sanki iðneler saplanýyordu. Birkaç saniye içinde derisinin üstünden bezelye tanesi büyüklüðünde bir sivilce uçvermiþ gibi hissediyordu. Onun baþýný koparmak için þiddetli bir istek duydu ama elinin oraya yetiþmesi imkânsýzdý. Zaten sivilce mivilce de yoktu. Yüzükoyun döndü. Kolunu kývýrýp o noktaya eriþmeye çalýþtý. Ama hem tam olarak yetiþemiyor hem de bükülen dirseði acýyordu. Býraktý. Kaþýntýnýn geçmesini bekledi. Ancak hem orasý daha da þiddetlenmiþ hem de elinin dokunduðu baþka yerler de kaþýnmaya baþlamýþtý.
“ - Þurayý kaþýsana biraz” dedi sessizliðe gömülen kadýna. Kadýn hiç tepki vermedi. Az önceki konuþmaya caný sýkýlmýþ, gözlerini kapatmýþtý. Onu kýzdýrdýðýnýn farkýna varmýþtý adam. Israr etmedi. Sýrt üstü dönüp yataða sürtündü biraz. Ama yumuþak çarþaf kesmek þöyle dursun daha da arttýrmýþtý kaþýntýyý. Hýzla sað tarafýna döndü. Kolunu çevirip nafile bir çabayla tekrar kaþýmaya baþladý. Olmadý. Komodinin üzerine baktý. Bir sigara paketi (kýsa, filtreli), çakmak (plastik, "kullan at" tipi, ucuz), saat (gösteriþsiz, basit bir þey) gözlük (gri çerçeveli, camý biraz çizilmiþ), telefonlar (iki tane, biri onun biri kadýnýn), bir kitap (J. D. Salinger- Dokuz Öykü)... Kitabý aldý. Sayfalarýn açýldýðý taraftan tutup bir köþesini kaþýnan noktaya denk getirmeye çalýþarak ileri geri sürdü sýrtýna doðru. Biraz hafifletebilmiþti. Geçici bir serinlik yayýldý cildine.

Kadýn, adamýn bulduðu kaþýnma yöntemine için için gülüyordu. Karýþmayacaktý. “Uðraþsýn biraz” diye geçirdi içinden. Adam o sýrada yeniden sýrt üstüne dönüp kitabý yerine býraktý. Ama ondan önce acaba cildine temas eden yeri yaðlanmýþ mý diye baktý. Öyleydi. Caný sýkýldý. Kitaplarýn temiz kalmasýna çalýþýrdý. Üstünde durmadý. Rahatlamýþ ama nefes nefese kalmýþtý. Bir sigara daha çekti caný. Tam uzanacakken vazgeçti.

Ertesi gün Pazartesiydi. Vakit geceyarýsýný çoktan geçmiþ ama uyuyamamýþtý. Üstelik çoðu Pazar gecesi olduðu gibi uyku tutmayacak gibi görünüyordu. Uykusuzluk, alel acele kalk traþ ol, duþ al, kahvaltýda aceleyle içtiðin için sýcak çayla gýrtlaðýný yak... Trafik, ayný yüzler, ayný iþler, ayný laflar. Þimdiden yorulduðunu hissetti. Gözlerini kapattý.

Kaþýntý merkezi karnýna geçmiþti bu defa. Neyse ki elinin yetiþebileceði bir yerdeydi bu. Hafifçe, göbek deliðinin etrafýnda küçük daireler çizerek tatlý tatlý kaþýdý. Hoþuna gitti. Elinin yetebileceði bir yerdeyse kaþýnmak fena biþey deðildi. Kadýn uzanýp adamýn göbeðini kaþýmayý düþündü. Hatta sað kolunu kaldýrýp uzattý ama sonra nedense aniden geri çekti.
“ - Seymour Glass neden intihar etti biliyor musun?” dedi adam, çok doðal bir þey soruyormuþçasýna.
“ - Seymour Glass kim?” diye sordu kadýn. Kitaplarla arasý pek de hoþ sayýlmazdý.
“ - Boþver.”
“ - Yaa!. Söylesene, neden intihar etmiþ?” Ýki dirseðini destek yaparak yarý doðrulmuþtu yatakta.
“ - Ben de bilmiyorum. Boþver” dedi adam. Aðzýný saða ve biraz yukarý doðru büzüp burnunu çekti. Oysa burnunu çekmesini gerektirecek akýntý falan yoktu. Tikiydi bu.
" - Galiba onun beyni kaþýnýyordu" dedi, biraz bekledikten sonra...
.........

Celal Çelik. 10 Mart 2008 - Ýstanbul