Howard, yoksul bir ailenin çocuðuydu ve okul giderlerini karþýlamak için
kapý kapý dolaþarak eþyalar satýyordu.

O gün, hiçbir þey satamamýþtý ve karný da çok açtý.
Bundan sonra çalacaðý ilk kapýdan
yiyecek birþeyler istemeye karar verdi.
Kapýyý açan sevimli genç bayaný görünce utandý.
Yiyecek bir þeyler yerine "Affedersiniz,
bir bardak su rica edebilir miyim?" diyebildi yalnýzca.
Genç bayan, çocuðun aç olabileceðini düþünerek
kocaman bir bardak süt getirdi ona. Çocuk,
sütü yavaþ yavaþ içine sindirerek içtikten sonra
"Çok teþekkür ederim, borcum ne kadar?"
diye sordu genç bayana.
Genç bayan, "Borcunuz yok" diyerek,
yüzünde sýcak bir gülümsemeyle devam etti;
"Annem, gösterdiðimiz þefkat ve nezaket
karþýlýðý olarak asla bir bedel ödenmesini
beklemememizi öðretti bize" dedi.
Çocuk "O halde çok teþekkürler, yürekten
teþekkür ederim size" dedi. Howard Kelly,
evin önünden ayrýldýðý zaman
kendisini yalnýzca bedensel olarak deðil,
ruhsal olarak da güçlü hissediyordu.
Yýllar sonra genç bayan çok ender rastlanan
bir hastalýða yakalanmýþtý. Yöredeki doktorlar
çaresiz kalýnca, hastalýðý ile ilgili araþtýrmalar
yapýlmasý için onu büyük kente gönderdiler.

Dr. Howard Kelly, konsültasyon yapmasý için
çaðrýldýðý hastanýn hangi kasabadan geldiðini
duyunca heyecanlandý. Artýk genç olmasa da
yýllar önce kendisine sevgiyle yaklaþan bayaný
ilk gördüðü anda tanýmýþtý ve onun yaþamýný
kurtarmak için elinden geleni yaptý.

Uzun süren tedaviden sonra
bayan saðlýðýna kavuþtu. Dr. Kelly,
denetlemesi için önüne getirilen faturaya
þöyle bir baktý ve üstüne birþeyler yazarak
zarfýn içine koydu ve hasta bayanýn odasýna gönderdi.
Kadýn elleri titreyerek aldý zarfý eline.
Açmaya korkuyordu... Hastane faturasýný
asla ödeyemeyeceðini ve geri kalan yaþamý boyunca
bu faturayý ödemek için çalýþacaðýný biliyordu.
Sonunda zarfý açtý ve faturaya iliþtirilmiþ
bir not dikkatini çekti. Kâðýtta þunlar yazýlýydý:
"Hastane giderlerinin tamamý
bir bardak süt karþýlýðý ödenmiþtir.".