Bir öðretmen zamaný iyi ve üretken olarak kullanma konusunda zaman zaman kurslar düzenleniyormuþ. Ýþte bu kurslardan birinde zaman kullanma uzmaný öðretmen, çoðu hýzlý mesleklerde çalýþan öðrencilerine:
“Hadi, küçük bir sýnav yapalým” demiþ. Ve masanýn üzerine kocaman bir kavanoz koymuþ. Sonra bir torbadan irice kaya parçalarý çýkarmýþ, dikkatle üst üste koyarak kavanozun içine yerleþtirmiþ. Kavanozda taþ parçasý için yer kalmayýnca sormuþ:
“Kavanoz doldu mu” Sýnýftaki herkes,
“Evet, doldu” yanýtýný vermiþ.
“Demek doldu ha” demiþ hoca. Hemen eðilip bir torba küçük çakýl taþý çýkartmýþ, kavanozun tepesine dökmüþ, kavanozu eline alýp sallamýþ, küçük parçalar büyük taþlarýn saðýna soluna yerleþmiþler. Yeniden sormuþ öðrencilerine:
“Kavanoz doldu mu?” Ýþin sanýldýðý kadar basit olmadýðýný sezmiþ olan öðrenciler,
“Hayýr, tam da dolmuþ sayýlmaz” demiþler.
“Aferin” demiþ zaman kullaným hocasý. Masanýn altýndan bu kez de bir kucak dolusu kum çýkartmýþ. Kumu kaya parçalarý ve küçük taþlarýn arasýndaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüþ. Ve sormuþ yeniden:
“Kavanoz doldu mu?”
“Hayýr dolmadý!” diye baðýrmýþ öðrenciler. Yine “Aferin” demiþ hoca. Bir sürahi su çýkarýp kavanozun içine dökmeye baþlamýþ. Sormuþ:
“Bu gördüklerinizden nasýl bir ders çýkardýnýz?” Atýlgan bir öðrenci hemen fýrlamýþ:
“Þu dersi çýkarttýk. Günlük iþ programýnýz ne kadar dolu olursa olsun, her zaman yeni iþler için zaman bulabilirsiniz.”
“Hayýr” demiþ öðretmen. “Çýkartýlmasý gereken asýl ders þu: Eðer büyük taþ parçalarýný baþtan kavanoza koymazsanýz daha sonra asla koyamazsýnýz. Ve tabii, herkesin kendi kendisine sormasý gereken soruyu sormuþ:
“Hayatýnýzdaki büyük taþ parçalarý hangileri? Onlarý ilk iþ olarak kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçalarý dýþarýda mý býrakýyorsunuz?”