GÖZLERÝMÝN RENGÝ...


Gözlerimin siyah olmadýðýný daha yeni gördüm. Yakýndan çekilmiþ bir fotoðrafýmdan ilk kez fark ettim kara gözlü olmadýðýmý..

Yazýk doðrusu…

Oysa ne kadar da inanmýþtým/inandýrýlmýþtým. Söylenen sözlerin hep doðru olduðuna ve kara gözlü olduðuma nasýl da kanmýþtým/kanmýþým…

Aþk olsun, küstüm iþte…

En çok da anneme küstüm…

Çünkü annem, beni ne zaman sevse; “Çavreþe mý/karagözlüm!..” derdi bana.

Baþta annem olmak üzere, bana “Kara gözlüm” diyen herkese küstüm…

Diyeceksiniz ki, “kafaya taktýðýn þeye bak! Ne fark eder gözlerinin kara olmasý, yeþil olmasý mavi, sarý veya elâ olmasý…”

Hiç de öyle deðil.…

Size göre fark etmeyebilir. Hem beni yaralayan þey göz rengi deðil; ben, benden olmayan bir vasýfla tanýmlandýðým için kýzýyorum. Yani kara gözlü olmadýðým halde, beni neden hep “kara gözlüm” diye çaðýrdýlar ki?..

Gururlu bir maþuku zývanadan çýkartan tek þey aþýðý tarafýndan gözlerinin renginin bilinmemesi ve unutulmasýdýr, biliyor musunuz? Sevdiðiniz kiþinin sizi ne kadar sevdiðini test etmek istiyorsanýz, soracaðýnýz ilk soru; ‘gözlerim ne renk?’ sorusu olmuþ olsun. Düþünmeden gözlerinizin rengini söyleyebiliyorsa seviliyorsunuz demektir.

Aslýnda “sevgi” dedikleri o kalýcý ve temiz duygular efsanelerde kaldý. Nitekim ben, yaþlýlarýn dizi dibinde efsaneler dinleyerek büyüdüm. Anlatýlmakla sonu gelmeyen -anlatýcýnýn, yaþayamadýðýný veya yaþamak isteyip de yaþayamadýðýný, anlattýðý masallarýn satýr aralarýna sýkýþtýrarak- bize anlattýðý o masallardaki efsanevi sevgiler ne kadar da saf, doðal ve kalýcýydý…

Sonra “Tahir ile Zühre”, “Ferhat ile Þirin”, “Leyla ile Mecnun”, “Kerem ile Aslý” gibi kitaplar… “Klasik aþk kitaplarý” dedikleri bu kitaplarda da riya yoktu. Sevgi aþka dönüþmemiþ, aþk kirlenmemiþti okuduðum klasik aþk kitaplarýnda…

Herkes yaþayarak tanýþýrken sevgiyle, ben sevgiyi neden kitaplarda okuyarak öðrenmeye çalýþmýþtým ki...

Aslýnda ben, hayatý da bir kitap gibi algýladým yaþarken. Anlaþýlan o ki; ben yaþamamýþým ve yalnýz kitaplardan okumuþum hayatý…

Yazýk doðrusu…

Yýllardýr, kara gözlü olduðuma inandýrýlmama yazýk.

Þimdi de kalkýp, “hakikaten gözlerinin rengi nedir?” diye soracaklar bana.

Söylemem.

Söylersem namerdim..

Düne kadar beni, benim olmayan bir renge inandýranlara inanýrsam namerdim.

Gözlerimin rengini söylersem namerdim…

ÞEVKET BAÞIBÜYÜK