Yokluðunu varlýðýna karýþtýrýp
Acýyla mutluluðun tam ortasýný bulmaya çalýþýyorum
Gidiþinin hüzünbaz arefesinde...
Varlýðýna açtýðým gözlerimi yokluðuna kapatmak
Ve hatta sensizlik nedir bilmeyen asi gönlümü
Sensizliðe,
Sensizlikle birlikte gelecek sessizliðe
Sessizliði takip edecek çýldýrtýcý yalnýzlýða alýþtýrmak
Hiçte kolay olmayacak...
Bir orta yol bulmalý,
Varlýkla yokluðun tam ortasýnda durmalý...

Þimdi,
Beni eski anlamlý günlerime,
Seni ise anlamsýz riyakar günlerine yollayacak
Bize ait olmayan bir kader bulmalý...
Kaderimle kaderinin kesiþmeyeceði,
Karma karýþýk, bitimsiz yollara girmeli.
Kalbinin denizinde dümene hakim olamayan yüreðim
Rotasýný hüzne çevirip sessizce demir almalý
Ve haddini bilmeli!
Hatta, eþittir unutmak demekse bu dengesiz denklemin finali
Yoldan bile çýkabilmeli...

Yolum yolun deðil
Varlýðýn varlýðýma sebep deðil,
Ve kaderimiz bir deðil sevgili!
Sen niye benim olasýn ki...
Ben senli günlerin keþmekeþinde yitip giderken
Sen, niye bende can bulup
Hayatlanasýn ki...

Beni bile taþýmýyor bu yürek nicedir
Sakýn, sakýn dönme emi sevgili!