Beyoðlu. Ýstanbul'da müziðin, özellikle de underground ve alternatif müziklerin kalbi.. Taksim meydanýndan aþaðý doðru süzülmeye baþladýðýnýz ilk andan itibaren içinize akan minik bir heyecan karýþtýrýr adýmlarýnýzý ya hani, bilirsiniz, böyle baþka bir yer daha yok! Hovarda bir aþýk gibidir beyoðlu. Ýlk bakýþta çalar kalbinizi, deðiþtirir dünyanýzý ve gözünüz baþka hiçbirþeyi görmez olur. Ýlk heyecanlar ve travmalar, ilk felsefik konuþmalar ve burkulmalar, hayatýn gözle görülür ilk gerçekleri iþte böyle büyülü yerlerde yaþanýr. Dinlenen ilk gerçek müzik ilk sarhoþluða denk gelir. Ýlk sigara yakýlýr yýldýzlý geceye ve ilk hayaller kurulur: " Bir grubum olsa, solist olsam. Bir grubum olsa gitar çalsam ve konserler versem..", "Stüdyoya girsem sabaha kadar müzik yapsam", "Öyle þarkýlar yazsam ki inlese ortalýk!"...

Az deðil, hemen hepimiz kurduk bu hayalleri ve kurmaya da devam ediyoruz. Müzik kocaman bir dünya içine sýðýndýðýmýz, içinde mutlu olup dillendiremediklerimizi kustuðumuz, kendimizi tanýmladýðýmýz bir kimlik. Öyle kalýn bir kitap ki aradýðýmýz tüm hayatlar sýðýyor içine ve hissettiðimiz bütün duygular karþýlýk buluyor içinde.. Ne þanslýyýz ki kendimiz ifade edebileceðimiz böylesi sýnýrsýz bir evrenimiz var: notalara sýnýr yok, seslere ve sözlere sýnýr yok burda!
Buraya kadar herþey tamam.. Peki ya sonra? Hmm.. kabaca bir bakalým:

-     Doðuþtan genlere iþlenen dürtüler devreye girdi, müzik dinlenesi olmaktan çýktý, artýk bu yetmiyor, harekete geçmek, müziði icra etmek lazým!
-     Bunu tek baþýma yapamam, bana bir ekip lazým, hemen ilan vermeli, gruba “saðlam, kafa dengi” elemanlar bulunmalý! Nereye ilan verilir ki? Bütün forumlara patlatayým en iyisi!
-     Telefonlar akmaya baþladý, aradan düzgün olabilecekler seçilip hemen birkaç parça belirlemeli ve stüdyoya girilip deneme yapýlmalý.. Üstelik benim kendi bestelerim de var, müzik kendi parçalarýmýzla daha anlamlý olur!
-     Elemanlar bulundu, çalýþmalar hemen baþlasýn! Haftanýn 3 günü stüdyoya gidilip repertuar çýkarmalý! Besteleri düzenlemek, farklý birþeyler ortaya koymak lazým ki herkezden farkýmýz olsun..
-     Çalýþmalar hýzla yol alýyor. Grup elemanlarý birbirini iyice tanýdý ve ýsýndý. Parçalar dolu dolu geliyor.. Hata olmamalý, parçalar jilet gibi çalýnmalý!
-     Ýnternet çaðýndaðýz, yüklen myspace’e, feysbukuna oraya buraya, yaymaya baþla o arada bestelerini, tanýt grubunu çatýr çatýr! Yarýþmalar da gani gani, hepsine katýlmak lazým nasýl olsa biz farklý ve iyi çalan bir grubuz, kesin derece alýrýz(!!)..
-     Artýk konser zamaný! Hemen birkaç barla konuþup sahneye çýkmak, festivallerde boy göstermek, grubu herkeze göstermek lazým.. Profesyonel düþün: bir menajer de lazým tabÝi bu arada organize etmek için! Hele ki þimdi etraf menajerden(!) geçilmiyo!
-     Sahne tozu ne muhteþemmiþ! Baþka hiçbirþey bu kadar haz veremez! Müzik hayatýmýzýn vazgeçilmez bir parçasýdýr artýk ne mutlu bize! Albüm! Evet artýk albüm yapmak lazým! Hemen hem de!
-     Þaka maka 2 seneyi geçtik. Barlar, festivaller derken bir sürü insan da tanýdý da grubu. Þarkýlarýmýz da saðlam, ekibimiz de.. Ama sonuç? Neden hala albüm yapan yok bize???
-     ........................................
-     .........................
-     ..................

Okurken dejavu(ben bunlarý daha önce yaþamýþtým hissine kapýlmak) oldunuz deðil mi? Ya da eðlendiniz, belki çok daraldýnýz, sinirlendiniz, durup düþündünüz vs.vs. ya da hiç biri.. Gerçek olan þu ki müzikle ilgilenen birçok kiþi(ben de dahil) bunlarý yaþadý ve hala yaþamaya devam ediyor. Müzik üzerine ileriye yönelik kurulan hayaller, istemsizce doðan etkenlerle belki birer birer yakýlýp yýkýlabiliyor. Bir kere eðer daha önceden sahne tecrübeniz yoksa, ne kadar iyi enstrümanist olsanýz dahi canlý müzik barlarý size kendinizi gösterme þansý vermeyebiliyor, ya da size uzun süre hiç ücret ödemeden çaldýrabiliyorlar mekan dolu bile olsa.. Müziðinizi ve emeðinizi sömürüyorlar bu þekilde ve müziðin deðerini düþüyorlar.. Senelerce saðda solda çalýp, grupça kendi bestelerinize imza atýyorsunuz mesela, iyi de çalýyorsunuz, ama albümünüz yoksa eðer, yine size sahne vermek istemiyorlar.. Etrafta dönüp dolaþan müzik yarýþmalarýna katýlýyor, büyük bir heyacan buhraný yaþýyorsunuz, kazansanýz bile yeteri kadar tanýdýðýnýz yoksa müzik camiasýnda, eliniz kolunuz yine baðlý kalabiliyor sonunda. Büyük firmalar o elleri tutmuyor, öfkenin yönettiði insan insana düþman oluyor.. En çokta düþünülmeden yapýlan sert eleþtiriler eti çizik çizik edip ruhu kan revan içinde býrakabiliyor.. Ruhunuzdan dökülen notalarý küstürüyor, sizi bazen müzik yapmaktan dahi soðutabiliyor bu piyasanýn saygýsýz ve kimliksiz düzeni..

Ama aslýnda albüm yapmak artýk çok kolay! Kendi kendinize yani.. Maddi imkanýnýz saðlamsa hemen kendinize bir prodüksyon þirketi kurup, iþin hukuki kýsmýný bu þekilde hallederek albümünüzü kaydedip basabilirsiniz. Biraz da þansýnýz ve çevreniz varsa iyi bir daðýtýmcý ve sponsorla anlaþarak, birkaç müzik marketin rafýnda kendinize yer bulabilir; yine müzik camiasýnda ve bar piyasasýnda saðlam tanýdýklarýnýz varsa, ilk etapta birkaç tv programý, müzik dergisi, birkaç konser ve festivalde boy gösterebilirsiniz.. Piyasada tutunmak(!) için birkaç ünlüyle düet, piyasadaki bilindik parçalara cover versyon yapmak, çeþitli prodüktör ve grup elemanlarýyla yakýn temas iliþkilere girmek, sahne üzerinden abuk subuk konuþmalar yaparak eller havaya gazý vermek ve dahasý da cabasý.. Gerisi gelir, gelir mi acaba? Tercih ettiðiniz yol bunlar ise tabii.. Baþka yol varmýþ gibi.. Malesef ve allah kahretsin ki!

Var olmasýna var da.. Ama bu oldukça zorlayýcý, yýpratýcý, yýldýrýcý, küstürücü ve kusturucu olaný.. Filmin sonu çok daha gerçek ve mutlu dahi olsa, yollarý taþla örülü olaný.. Yani canýnýzý diþinize takýp; negatifliklere, yaðmura çamura, kancalara ve kýskançlýklara takýlmadan ve yürüdüðünüz yolda hiç taviz vermeden üretmeye, umudu korumaya ve çalmaya devam etmek.. Evinizde, odanýzda bile olsa.. Kendi seslerinizi, kendi renklerinizi ve yürek izlerinizi ortaya koymak. Hayallerinizden vazgeçmemek ve zamaný geldiðinde layýkýyla hakettiðiniz yerde olmak. Orada ya da burada. Öyle ya da böyle. Eðer gerçekten söyleyecek sözleriniz, anlatacak kendi hikayeleriniz, iyi melodileriniz ve özgün bir stiliniz varsa tabii.. Eðer yeteri kadar güçlü ve sabýrlýysanýz.. Hepsinden öte kendinize inanýyorsanýz.. Yoksa etrafta uçuþan þiþme balon þarkýcý ve gruplar gibi her gün biraz daha renk deðiþtirip, ben neymiþim noktasýna dayanarak er ya da geç sönebilirsiniz..

Hayat ve þartlar, ve ne yazýk ki insanlar artýk hiç eskisi gibi deðil. Ýmkanlar, sahip olduðumuz deðerler her an her dakika deðiþmeye devam ediyor.. Herþey, herkez artýk paraya, çýkarlara ve köþeyi dönmeye endeksli biliyorum. Ama neyse ki tüm bu patýrtý gürültü içerisinde, en azýndan hala düþlediklerimize ve kendi dünyamýzda kurduðumuz romantik hayallere dokunamýyorlar.. O halde hiç deðilse onlara sahip çýkmalý ve peþinden gitmeliyiz sanýrým.
Baþarý ve mutluluk dediðimiz þey, çoðu zaman bu yolculuðun kendisidir.
Artýk sonu nereye çýkar çok da mühim deðil belki de..