Sapsarý bir bozkýr üzerindeki gökyüzüydü gözlerin
Tek bir buluta muhtaç olmadan o bozkýrý sen yeþerttin
Azrail’e bile meydan okurdu hep sözlerin
Milyonluk bir mezarlýðý o sözlerle sen dirilttin

Þafaðýndaki kýrmýzýydý bayraðýn
Damarlarýnda dolaþtý milyonlarýn
Uykudaki sayýsýz ahmaðýn
Kalplerinde söktü senin þafaðýn

Kutuptaki buzul parçasýydý umudumuz
Emperyalizmin nefesiyle eriyen
Senin soðukkanlýlýðýn onu korudu
Kurtardý dünyayý emperyalizmin selinden

Þimdi güneþle yarýþýr oldu ampuller
Hepsi seni gölgede býrakmak ister
Ama bir türlü kabullenemezler
Güneþin gölgede býrakýlamayacaðýný
Ve sen olmasaydýn onlarýn da olamayacaðýný