Şiir > Bireysel
nostaljik
Kandırmaca
Küçükken hep derlerdi ya gökkuşağının sonunda hazine var diye, onun gibi mi bu kandırmaca. Aslında sonu
nostaljik
Keman ve Çay
Dertlerin inleyen nağmeleri, kemanda ses. / İncelir hüzün telde içten içe, ten hüzne
olumlu
Lüferin Yaprakları
Baş ucu kelimeleri... / Gece lambasının dalgın bakışlarında kanayan bir sinek vızıltısı kadar
üzgün
Bir Dağın Bir Dağa Küskünlüğü...
Bir Dağın Bir Dağa küskünlüğü / Sonra onu gördüm Darağacında,bir Baba..Ne kadarda uzağız
üzgün
Yalnız
Gece silinirken avuçlarından usulca telaşsız / Özlemler kurarsın kendine acılarından bağımsız
düşündürücü
Kendinde Bir Yer Kalmalı Saklandığın
Kendinde bir yer kalmalı saklandığın / Gizli bir cennet yasak bir masal
karamsar
Aç Kapıyı Bezirganbaşı Çocukluğum İçerde Kaldı
başımda kumarbaz adam, / az önce rest çekti yüreğime /