A047 - Şehit Çocuğu!..
Ağlama küçüğüm, baban; / Al bayrağım gibi / Kırmızı beyaz çiçekli bahçelerle
Ağlama küçüğüm, baban; / Al bayrağım gibi / Kırmızı beyaz çiçekli bahçelerle
***Öteki Çocukların Şiiri*** / *Köpekler gezdiriliyor / New York'un / Paris'in sokaklarında.
Kendi başımın tarihinden, / Taşınıyorum büyüsünü yutkunan zamana, / Kağıtların
***Unutma*** / *Mehter takımı gibiyiz seninle* / *İki adım ileri* / *Bir adım geri,* / *Unutma!*
yolumu gidişlere ayarlama peronundaydım / her gelense bana bakarak gitmelere dönüyordu
Ma-vera’da kayboluşun şarkısı... / Zamanın alnındaki tırnak izi, / Körelen
Her seferinde aynı mısrayı unutuyorum aslında / Ezberlediğim güzergâhlara /
Dün gibi yakın salışı Doğa’nın Kötülük’ü, / İyiliğin ve doğruluğun ve güzelliğin yokoluşu, ölüşü.
Gezindim adımları üzerinde savaşın / Çatısız evlere kapısız evler eklenmiş /
Kaç yıl oldu bilemiyorum, / Gökkubbe altında uyumayalı. / Sırtüstü uzanıp toprağa / O yıldız senin,
Aforizmalar I / Bütün korkularini yenmis bir insanin yenilmez bir korkusu kalir,
Evini sırtında taşıyan kaplumbağa gibiyim / Göçler kervanında ilerliyorum ağır ağır