Rüzgar boca etmiş şehre tüm nefretini
Güllelerden ağır yağmur damlaları düşmekte
Ufak bir nehir akar kaldırım kenarından
Bir karınca çırpınır durur o nehirde
Bir yaprak son nefesini verir
Sığınacak yer arar yavru bir kedi
Perde arkasından korkuyla fırtınayı izleyenler
Yataklarından ansızın kaldırılmanın şaşkınlığıyla
Huzuru kaçmış ben gibi martıların
Hepsi biçare sağa sola uçuşmakta
Kabanım onlara eşlik edebilmek için
Var gücüyle kanatlanıp omuzlarımı zorlamakta
Bir teker sesi böler o nehri ikiye
Ben ıslak,resmin ıslak,gözlerim ıslak
Hasretin o nehri ansızın üstüme çeker
Hayatımı sorma bana o saatten sonra
Ben ne kadar kurutsam da artık hep ıslak gider...
