"Herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez. Pazartesi sendromuyla aynı mantık." – Mark Twain"

yazı resim

Sabit bir telefondan arıyorum seni,
Sıradan bir yazıyla...

Piyano sesleri doluyor içime,
İçimin geçtiği yerde!
Limitini arıyorum, acının biteceği son anın!
Resmediyor kelimeler, yüzün gizleniyor yüzümün içinde.
Amansız bir boğaz çöplüğüne bulaşıyor adım, Kirleniyor...
Suya salıyorum kendimi,
İçim dağılıyor...

Başım dönüyor,
Atıyorum örtümü bir kentin öldüğü yere.
İnce halatlarla bağlıyorum ruhumu, susuyorum!
Bir şarkı söylesin diyorum, birileri...
Birileri ve benim yerime!
Aynı hikayede aynı gece,
-de halinde vuruluyorum ismin
Adının geçtiği yerde!

KİTAP İZLERİ

Nasipse Adayız

Ercan Kesal

Ercan Kesal’ın Trajikomik İktidar Oyunu: "Nasipse Adayız" Her siyasi kampanya bir absürtlükler tiyatrosudur, ancak Ercan Kesal, "Nasipse Adayız" ile bu dramanın Türkiye'ye özgü sahnesinin perdesini
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön