Gece
Gece dağların sırtına tünemiş
Gece benim sırtımda
Soğuk kurşun gibi
Ondan aldım yalnızlığı
Korkuyu ondan aldım..
Taşıyamıyorum
Kayıp gidiyor avuçlarımdan zaman
Tutamıyorum/ ağlıyorum
Çok üşüyorum...
"“Yazarlık, kahvenin hesabını unuttuğunuzda dilin hatırlamaya başladığı sanattır.” – Mark Twain"