GEÇMİŞE YOLCULUK
Yıl 1982:
O yıl henüz hafızlığı yeni bitirdiğim dönemler. Kuranın tamamını hıfz eyleyip beyin belleğime kaydettiğim o yıllarda, hafızamın tazeliği ve hıfzımın çok kuvvetli olduğunu fark eden öğretmenler özel günlerde okunması gerekli görülen tüm şiirleri , okuma yeteneğim çok iyi olmasada, ezberimin kuvvetli oluşundan bana okuttuğu seneler.
Ezberletilen tüm şiirleri yarı kuran lehçesiyle fakat yanlışsız okuduğum o sene aynı zamanda Dağsu ilkokuluna kayıt olduğum ve küçük bir sınava tabi tutularak gösterdiğim başarı neticesinde bir ve ikinci sınıfı okumadan atlatılarak üçüncü sınıfa başladığım bir sene.
Dağsu Avni Akyol İlkokulunun avlusunda kırık bir sıranın üzerine çıkartılarak toplanan onca kalabalığa karşı Ayşe öğretmenin bana okuttuğu bir şiirin zaman zaman kulaklarıma fısıldandığını hatırladım.
Hafıza belleğime kazınan bu şiir aynen şöyleydi.
Güzel 23 Nisan
Geliyorsun diye sen
Köy, şehir,cadde,alan
Nasıl süslendi bilsen
Seninle güzel bahar
Herşey sanki gülüyor
Gözlerden,gönüllerden
Neşeler dökülüyor
Okullarda hazırlık
Bayram yeri sınıflar
Ulus böyle sevinir
Böyle mutluluk duyar
Bu şiiri bir sonraki hafta bir bahar şiiri takip edecekti.
Bahar ayının gelişinin simgelerinden olan kısa ömürlü kelebekleri yakalamak için evdeki plastik leğenlerin bir kenarından kesip ipin ucuna bağladığımız ve çevirince etrafına kelebeklerin toplanıp uçuştuğu KELEBEK şiiri.
Hafızam beni yanıltmıyorsa o da aynen şöyleydi.
Kelebek, kelebek
Üstü mavi al benek
Aman tutsam şunu ben
Hemen uçup gitmeden
Böcek kaçar o koşar
Göğe avuç el açar
Fırlar kasket,mendil,bez
Ne tükenmez bir heves
Sonra tutar böceği
Bakar solmuş beneği
Çocuk ağlar ama boş
Kelebek uçarken hoş
Sonra yerli malı haftalarından aklımda kalanlar derken, bir bakmışsın zaman su gibi akıp gitmiş. Akıp giden sadece su. Suyun başı pınar. Bu yüzden hiç kesilmiyor. Bu yüzden akıp giden sadece yıllar oluyor.
