"Yazmak, aslında ölümü oyalamaktır. Ama ne yazık ki, ölümün okuma alışkanlığı pek gelişmiş değil." Terry Pratchett"

yazı resim

Yüreğime çökmüş hazan mevsimi
Ömür nerde biter bilemiyorum.
Kimseler işitmez cılız sesimi
Seni de kalbimden silemiyorum

Dağlar mihman etmez beni bu gece
Bir soranım yok ki ahvalim nice?
Çözmeye çalıştım zor bir bilmece,
Bu nasıl kadermiş gülemiyorum.

Aradım taradım, görünmez izin
Vuslatın isterim vermezsin izin.
Bu kadar cefayla çekilmez nazın…
Beni zorda koydun gelemiyorum.

Dostunu terk edip gitme düşmana
Sevdiğini göster bağrın aç bana
Olsaydık ne olur senle can cana
Bundan başka dilek dilemiyorum.

Demedin ki bir gün “sevdim ben seni.”
Çok yordun, yıprattın sevdiğim beni…
Kabullenip kaptım bütün çileni
Sana kıyamadım, bölemiyorum…

Lâl oldu da dilim suskunum şimdi
Cümle derdin gelip, omzuma bindi.
Senin gönlün gurbeteli beğendi
Ben sılayı sevdim, GELEMİYORUM.

Ahmet KARAASLAN
09/10/2011 TALAS

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön