Sırra sözü ortak ettim
Kalem düştü
Ve göklerin yere armağanı Melek
Günahlar ülkesinde kayboldu
Ümit atında
Hayal kırbacımın sesleri
Boşlukta yankılanırken
Yakalayamamanın zevkini tattım
Hasret sofralarında...
Kaç bahar uğrak verdi gönlümde
Kaç kış geçti saçlarımdan
Kaç gün battı
Ve kayboldu
Yorgun gecelerimin koynunda
Zaman kocadı
Aklar düştü
Akrep ile yelkovanın çemberine...
Sardanapal`ın gözlerinde
Her şafakta yeniden doğan
Her gece
Yüreğinde hasret odunu yakan
Firkat yurdunun masum kraliçesi
Melike İris gibi
İdam ettim sevdanı
Gömdüm gönül mahremime...
Gözyaşlarım yıkadı
Sevda yetimi
Kül kokulu yüreğimi
Çektim kayığımı hasret kumsalına
Yolcu ettim düşlerimi
Öteler ötesine...
Tuttum ellerinden yorgun umutlarımın
Ve attık ağlarımızı hayal koyunda...
Kaç kış geçti saçlarımdan
Kaç bahar uğrak verdi gönlümde
Güneş soldu
Ay karardı
Yıldız söndü
Zaman kocadı
Sen kaldın
Hazan gönlümde hüzün çiçeği olarak
Koparmadım
Koparamadım
Sen vardın... ]
