Görmeyecektim uzun bir süre,
Uzaktı da uzun bir zamandır,
Hayallerimden, düşünceleriimden, benden.
Beynim yine acımasızca oynuyordu benimle,
Bu kez rüyalarımdaydı.
Onu değil, beni katmıştı o da düşlerine,
Ona değil, bana ağlıyordu,
Sımsıkı sarılmak istemişti,
Hiç ayrılmak istemezcesine.
Onunla son kez sarılışımız gibi,
Her hatırladığımda, farkındasız,
Yüzümde tebessüm uyandıran,
O çocukça masumiyetim...
Tükenmeden bitmişti hissedilenler,
Arkadaşça devam etmeliydik hayatlarımıza,
Bir eylül sonbaharı akşamı,
Saatlerce konuştuktan sonra,
Ayrılık vakti gelip çattığında,
Gitme, ne olur bitmesin, diyemeyen,
Korkak sesim,
Hüzünlü ve ağlamaklı,
Arkadaşlar da sarılır değil mi? demişti,
Benden bağımsız, benden ötede,
Kendiliğinden çıkıvermişti dudaklarımın arasından,
Masumiyetle,
Çocukça bir hüzünle,
Rüyamdaki gibi sarıldık sıkıca,
Hiç ayrılmayacakmışızcasına.
