Seni Özlüyoruz
On Kasım İki bin on iki; Anıtkabir’de, / Atatürk’ü anıyoruz yaslı yüreklerde
Kemal Yavuz Paracıkoğlu
Hasret Türküsü
Uğruna öleceğini zannedip olabildiğince sevmek, / Sevda dağlarında üstüne hasret yağacak demek…
Ağlasın Seher Yeli
Davul zurna halayda, düğün dernek içinde / Barut kovan içinde, soyu sopu vuruşsun
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/29. )
Eskişehir Kapalı Cezaevindeki berberden saçları tamamen kesilmiş olarak çıkan Bora, yanındaki refakatçi gardiyanıyla cezaevi hamamına geldi. Hamamın kapısından ıslak, yıvış yıvış, buğulu bir kir kokusu yayılmaktaydı. İyice aydınlatamayan yetersiz ışıklı lambalar, görünümün iğrençliğini daha da artırmaktaydı.
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/28. )
Kapı aralandığında Halil Kaya’nın sesi duyuldu. “Hey, millet! Kimse yok mu evde?”
Cemal, tanıdık sesi duyar duymaz derin bir oh çekti. Silahı indirip emniyet kilidini kapatarak beline sokuşturdu.
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/30. )
Hülya, Cemal’in odasına doğru seslendi. “Kanka! Haydi!”
Cemal, odasından giyinmiş olarak çıktı.
“Çoktandır hazırım ben. Senin seslenmeni bekliyordum.”
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/26. )
Ümmühan, camekan dış kapıdan geçerek, lokantanın vestiyer/büfe, tuvalet, kulis, mutfak kapılarının ve yine camekanlı salon kapısının açıldığı antresine geldi
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/25. )
Erol, daha önceden, Cunda’da, Sahilde, deniz kıyısında ki müzikli lokantalardan birinde yer ayırttırmıştı. Genelde ailelerin oturduğu bir lokantaydı. Kendileri için ayrılmış masanın üstünde rakı şişesi ve meze servisi Erol’un talimatı doğrultusunda, onlar gelecek diye daha önceden hazırlanmıştı
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/27. )
Hülya, salondaki masada ders çalışmaktaydı. Kapı çalındı.
Kalktı, gidip kapıyı açtı. Gelen Cemal’di.
“Selam!”
“Hoş geldin!”
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/24. )
Bu gün Halil’e tanıdıkları beş gün doluyordu. Akşam olmuştu ve son geceydi Halil ile diyalogsuz geçirmek zorunda kalacağı. Ümmühan, yarın sabahtan itibaren Halil’in tepesinde bitebilecekti.
Mevsim Gülbahar - (2. Bölüm/23. )
Kızılcıklı Mahmut Pehlivan caddesinden ayrılan ambulans Devlet hastanesinin acil servisi önüne gelip yanaştı.
Cumhuriyetin Böyle Kuruldu Ey Türkiye...
On Dokuz Mayıs Bin Dokuz yüz on dokuzdan / Dokuz Eylül Bin Dokuz
Bilmesinler İsmini
Uykusuz gecelerde, seni düşünüyorum / Şimdi ilk kez sevmenin, kaygısı içindeyim
Hapishaneye Bayram Gelmiyor
Ankara’da bir orman, içi üniversite, / Binlerce çocuk okur, adam olsunlar diye
Ölmek İstiyorum
Oyuncak bir bebek oldum; silkelendiğinde ağlayan / Gözlerimin kapkaranlık dipsiz çukurunda,
Özgürlük Ahlaksızlık...
Uzayan gölgelerinden renksiz kalmaları gibi bir talebim var ey eski yar! / Olmazsa,
Ayrılık...
Terk ediyorsan, arkana bakmadan gideceksin; adam gibi. / Öyle, dönme ihtimalini de canlı
Siktiriboktan Şiir ve Öyküler
Tanıtım
Okur yazar, okuduğunu anlar, yazdığı okunur, emekli büro memurluğundan devşirerek,
kendi kendine oldu yazar...
Geçmiş
1953 Eskişehir doğumlu. A. Ö. F. mezunu. Şeker Fab.A.Ş.den emekli memur. Yaşamını halen Ayvalık Sarımsaklıda sürdürüyor.
Konum
Balıkesir
Özellikler
Türkçeye aşık, yazım kurallarında hassas. Öykü ve şiir yazar... Kötü yazarları acımasızca tenkit eder...
Etkiler
Hiç kimseden etkilenmemiştir, kendine özgü bir yazı dili kullanır...
Benzer Yazarlar
yok...
Bağlantılar
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku