Avcýlar bir aslan vurmuþ,
Postu aðaçta kurutmuþ.
Eþeðin biri ormanda,
Gezerken görmüþ orada.
Heveslenip postu almýþ,
Çok sevmiþ, sýrtýna sarmýþ.
Ýnsanlardan öç alacak,
Yalvartacak, korkutacak…
Bu post ile girmiþ köye.
“Köye aslan geldi!” diye,
Ýnsanlar korkup kaçmýþlar,
Köþe-bucak saklanmýþlar.
Eþek bundan pek hoþlanmýþ,
Çifteler atýp, baðýrmýþ.
Köylüler bakmýþ ki aslan,
Köyde anýrýr durmadan!
Anlamýþlar bu bir eþek,
Hayal deðil, hem de gerçek.
Tutup iple baðlamýþlar,
Sopalarla saldýrmýþlar…
Piþman olmuþ karakaçan,
Eþekten olur mu aslan!
Aramýzda çok böylesi,
Kendi eþek, elbisesi
Aslanýn postuna benzer.
Tanýmazsak onu eðer,
Hepimizi yanýltýrlar,
Kandýrýrlar, aldatýrlar...

Ahmet KARAASLAN