Bülbül olmayý seçtiysen bir ömür yanacaksýn
Gül olmayý seçtiysen bir ömür solacaksýn..


Bu sözlerle baþlayalým bu güzel “serenad”a..


Derler ki;

Gül yaratýldýðýnda öyle güzel bir "rayiha" salmýþ ki,

bülbül önce bu "rayiha"nýn nefesine vurulmuþ..

Onun peþine düþmüþ..

Ona ulaþmak için çok mesafeler kat' etmiþ..

ona ulaþtýðýnda etrafýnýn "har-diken" ile

çevrelendiðini görmemiþ,aldýrýþ bile etmemiþ..

Gül'e kavuþmanýn aþk ve heyecaný ile

seherler boyu ötmüþ,konuþmuþ,konuþmuþ..

Aþkýn en güzel "serenadlarý"ný,"senfonileri"ni sunmuþ..

Sükutun rayihasý gül kanýný çekmiþ almýþ Bülbül'ün..

Kaný ile boyamýþ bedenini..

"Ses" vermemiþ,
"söz" vermemiþ,
"sýr" vermemiþ..

Bülbül her seher onun goncalarýnda aramýþ

aþkýnýn aks-i sadasýný..

Vazgeçmemiþ,
terk etmemiþ,edememiþ..

Bir "rayiha-koku"nun,bir güzel endamýn cevr ü cefasý ile

dil dökmüþ..

Ýbrahim ile "ateþ"e girmiþ onun için..

Afrodit'in bedeninden dökülen köpük goncasýnýn

peþinden koþmuþ..

Yüzbir "lisan" bilir iken ona olan sevda terennümlerini

noksansýz-mükemmel dile getirmek için Rabbi'nden

"Binbir" lisan öðrenmiþ..

Onu "Çiçekler" içinde "Nadide"-Yegane" kýlmýþ sesi ve

kelamýyla..

Gül hala "Gurur"un,..

Gül hala "Sükut"un,..

Gül hala "Aþk"ýn zirvelerinde..

Kerameti kendinden zannediyor hala..

Bülbülün "yürek teri"ni görmüyor..

Damarlarýnda dolaþan "hayat suyu"nun onun kaný

olduðundan haberi yok..

O ve Ben diyor..

Halbuki "Ýkilik" çoktan bitti..

"Bir" oldular..

Ama onun "Benlik"i izin vermiyor..

Bütün güzellikler acýdan geçecek ya..
Bir yerde sýzlayacak ya bir þeyler.
Hadi gel de kýrmýzý güle bak þimdi.
Kimbilir hangi bülbülün kaný aktý..

Diyor ya þair,

Biri hep "taze sýzý"nýn,
öteki "naz"ýn adresi oluyor daim..
Bir hep "Acý"nýn merkezinde,
öteki hep "handan"olmanýn zevkini sürüyor..

"Gül gül dedi bülbül güle gül gülmedi gitti
Bülbül güle gül bülbüle "yar" olmadý gitti.."

Gül'dürmek için neler yaptý,
ne çileler çekti,
ne acýlarý "sesi"ne gömdü,
ne bilsin Gül?..

Seher ona varmak için ne geceler ziyan etti,
ne hayaller çizdi,
ne rüyalar yazdý..
Ne bilsin Gül?..

Sergeyeviç Puþkin ne güzel anlatýr
"Doðu'nun Bülbül ve Gülü"nü..


“Bahçelerin sessizliðinde,

bahar gecesinin sisinde,

Güle söyler doðu bülbülü.

Fakat tatlý gül hissetmez, iç geçirmez.

Âþýðýn söyledikleri karþýsýnda salýnýr ve uyuklar..

Kendine gel, ey þair, arzuladýðýn nedir?

O dinlemiyor, seni hissetmiyor.

Bak nasýl da canlý, seslenmen cevapsýz.”

Fakat Gül'ün bu "vefasýzlýðý"ný en güzel
Nevres_i Cedid ifade eder;


Senden bilirim yok bana bir fâide ey gül
Gül yaðýný eller sürünür çatlasa bülbül
Etsem de abestir sitem-i hâre tahammül
Gül yaðýný eller sürünür, çatlasa bülbül!

Ellerle o zevk etdi ben âteþlere yandým
Çektim o kadar cevr ü cefâsýn ki usandým
Derlerdi kabûl etmez idim, þimdi inandým
Gül yaðýný eller sürünür, çatlasa bülbül!
....

Gül,”sevgili”ye sunulan,

Kalplerin “renk ve kokusu”nu taþýyan

“sevda elçisi”dir..

“Aþk”ýn rengidir,kokusudur..

Þair Nedim ne güzel ifade eder bu “ezoterizm”i

“Bir buse mi bir gül mü verirsin dedi gönlüm
Bir nim tebessüm ile o afet gülüverdi..”

Vardýr hala bir "Rayiha" peþinde koþanlar..

Ve vardýr hala Gül gibi "Zevk ve Handan"ýn kollarýnda

Bülbül'ün serenadýna kayýtsýz olanlar..

“Reng ü budur güle ziynet güzele hüsn-ü baha
Gül denir her güle amma gül-i ra’na denmez..”

Pertev Paþa

Sen hep "Gül"..

Ve güller içinde daim "Gül-i Rana" ol..

Ey Sevgili..