Gece ve soğuk o kadar keskindi ki, rüzgarda sanki teniniz jiletleniyordu.gözlerin görme erişimi soğuk ve pusla birlikte kısıtlanıyordu.göz kirpiklerinin donmuş hali bir yıkımı ifade ediyordu sanki.nasıl bir yıkım?

Adam bir korsandı.bir çöl korsanıydı. Kristal kum değil kristal buz taneleri arasında hedefine kilitlenmiş kuzeyli bir vesiyonuydu çöl korsanının.uyuşuk elleri cebinde bişeyleri yokluyordu.adam köşede varlığı zor seçilir şekilde duruyor ve yaklaşmakta olduğunu doğaya belli edecek biri ya da birilerini beklediği halinden belli oluyordu.biraz sonra doğaya varlığını belli edecekti o da.

Bir ışık yoğunluğu pus taneleri arasında sokak köşesini doldurdu.adam kirli ve buzlu gözleri ve buruşuk şapkasıyla ışığa doğru yürüdü.birkaç kişi karşıladı adamı.birşeyler konuşuyorlardı.mırıltıları köşeyi dönemeden soğugun içinde kayboluyordu.keşmekeş bir dünyanın, iğreti aktörlerini rollerini oynuyorlardı saatleri tüketircesine.

Sokağın derinliklerine bir havlama sesi duyuldu.titrek ve cılız bir havlama.hava çatlamış seslere gebeydi.havlama sesinin ertesinde adam ve arkadaşları ışıkla beraber sokağın içine daliverdiler.sokak eski karanlığına dönmek üzereydi ki ilerden o havlama sesi tekrar duyuldu.bu ses deminki gibi cılız değildi ve yankılarını takiben iki el silah sesi sokağın köşesine kadar geldi.

Adam da yarım saat sonra demin durmuş olduğu köşeye varacak bir sigara yakacaktı.bir çıkmazda ışık ve ses yunlarıyla saklıydı varlığı.hava karanlık ve gece çok soğuktu...