Varlığım bir okyanus. Kendi sularımda boğuluyorum. Çırpınışlarım, haykırışlarım bir dalga sesi. Kendimi atıyorum kıyılarıma. Sonra bir iç çekiş gibi kendimi çekiyorum yine kendime. Sürekli bir gelgit hali yaşıyorum. Varlığım boğuyor beni. Var olmak boğuyor beni. Acıları bir çamurlu nehir gibi topluyorum. Birikiyor içimde pis bir gülüş. Deli dalgalar gibi vuruyorum kendimi yine kendi kıyılarıma. Sular seller gibi tekrar var oluyorum. Paramparça oluyorum kayalarda. Hayatın hoyratlığına dayanamıyorum. Gel gör ki varlığım bir okyanus. Büyüyor gözlerim ve bakışlarım. Ufukta yine kendimi görüyorum. Ne büyük bir umutsuzluk değil mi? Kendi kendinin kurtarıcısı olup kendini kurtaramamak. Okyanusu bir yere asamıyorum. İntihar edemiyorum. Sadece bir mavi göz, bir sulu göz gibi bir okyanus gibi bakıyorum. Gözlerimi batırıyorum derinlere. Gözlerim büyük bir gemi gibi alabora oluyor varlığımın içinde. Varlığım bir okyanus. Nereden sarılsam hayata kendi varlığımda boğuluyorum. Kendimden bir dal parçası bile kurtaramıyorum. Diplerde, yüreğimin ve beynimin en derininde yaşıyorum. Çıkamıyorum kendi içimden.
Susuyorum. Bir bardak su ne yapar ki okyanusa. Kendi susuzluğumda acılarıma tuz basıyorum. Koca bir okyanus oluyorum yine. Yaz yağmurları bile fayda veremiyor bana. Bir toprak kokusu alsam, belki bir kıta kurabilirim diye düşünüyorum. Toprak kokusu alamıyorum. Nehirlerin getirdiği çamurlardan bir fincan keyfi bile alamıyorum. Varlığım bir okyanus. Heyecanım bir ateş parçası kadar küçük kalıyor. Sönüyor aniden heyecanlarım. Bir gri dumana dönüyor aşklarım.
Seviyorum seviliyorum. Bir insan gövdesi kadar hepsi. Belki insanlar sarılıyor bana kulaç boyu kadar. Varlığım bir okyanus. Yetmiyor bana aşklarım.
Varlığım bir okyanus. Girdap gibi yüreğim. Kendimi kendime çekiyorum. Duygularım köpürüyor dalgalar gibi. Ben köpürmeyi fincanda görmek istiyorum. Ben kendimden tat almak istiyorum. Bir okyanusum. Dünyaya sığamıyorum. Taşıyor gözyaşlarım. Kendi kendimle boğuşuyorum. Yaşıyorum mavi mavi. Ölüyorum mavi mavi.
Ben kendimle baş edemiyorum. Aklım sulu. Hayat bir deli rüzgar. Çalkalanıp duruyorum.
Varlığım bir okyanus. İçim kocaman boşluk. Boşluğumda acı çekiyorum. Ben kendimle boğuşuyorum.
Bir okyanus kadar olsa da umutlarım, isteklerim, dualarım, acı çektiğimde çok küçüğüm. Küçüğüm aslında bir okyanusu meydana getiren su damlacıkları kadar.