Alarm çalýyor. Yine sabah oldu. Sabah oldu ama gün aydýn olmadý. Enerjiden tasarruf amaçlý kýþ saatine geçmediklerini iddia ediyorlar fakat eminim ki benim gibi milyonlar, önce ýþýklarýný açýyor, daha sonra gözlerini… Dolayýsýyla benim için tasarrufluk bir durum söz konusu deðil. Aksine, karanlýkta uyanmanýn vermiþ olduðu mutsuzluk ve ýþýk kullanacaðým için ödemem gereken bir bedel yani fatura var. Sabah sabah bu kadar söylenmek sanýyorum, yetmez. Yetmez ama yeterli…

Hazýrlanýyor ve yola koyuluyorum. Yola koyuluyorum derken metroya doðru yol alýyorum. Çünkü metro neydi? Metro hýzdý, metro medeniyetti ve metro çiþ kokusuydu. (Akþamcýlar sanýyorum yer altýnda problemlerine baþka türlü çözümler üretiyor.)

Metroya bindiðimde hep tanýdýk portreleri görüyorum. Yüzler farklý fakat karakter yapýlarý ayný. Týpký yüzlerce görüþme yapmýþ insan kaynaklarý gibiyim. Kýdemli metro uzmaný da diyebiliriz. Peki ya kimdir hep karþýlaþtýðým bu kiþiler? Baþlýca bakalým…

1) Uygurucular: Sýk hatalardan biri uykucularla karýþtýrýlmalarýdýr. Evleri ve iþleri arasýndaki mesafe uzak olduðundan günün büyük bir bölümünü yolda geçirirler. Bu yüzden vücutlarýný metroda týpký bir guru gibi stand by moduna alýr, duraklarý söylendiði an online moduna geçerler. Ýþ gidiþi – çýkýþý rahatlýkla bu kiþileri görebilirsiniz.

2) Köþebükücüler: Metroda karþý kapýya sote olan insan tipidir. Kadýn – erkek fark etmez, genelde cool tiplerdir. Yer bulup oturduklarýnda yaþlý biri ile göz göze gelip, kalkmadýklarýnda uyguru ya da gurur yapacaklarýna ayakta ama kendi köþelerinde kalmayý tercih ederler. Hemen hemen her saatte görülebilirler.

3) Dalgýçlar: Sýradan bir bireyin de pekala olabileceði gibi özellikle yaþlý yolcularýn içinde bulunduðu gruptur. 10 – 15 – 20 dk yýlmadan usanmadan tek bir noktaya, bireye ya da bireylere odaklanýp bakabilirler. Öyle masumca bakarlar. Düþünmez, düþünemezler. Yollarý uzundur, üstlerine gitme.

4) Akýllý býdýklar: Yolda geçen zaman bu kiþiler için boþ zamandýr. Gözlemlemeyle, felsefeyle, saða sola bakmayla zamanlarýný çarçur etmezler. Açarlar Agatha Christie, verirler kulaklara Mor ve ötesi, izlerler indirdikleri diziyi ya da filmi…

5) Umutsuzlar: Uygurucular gibi oturup bedenlerini ya da göz kapaklarýný dinlendirmek istemezler. Köþebükücüler gibi köþe kapmaca oynamazlar. Dalgýçlar gibi bir þeye uzunca dalmaz, dalamazlar. Akýllý býdýklar gibi bir þeylerle uðraþmak için ise istekleri yoktur. Öylece ayaktadýrlar, gergindirler, kafalarý doludur, bir an önce gidecekleri yere gidip dönmek isterler.

6) Gözlemciler: Her yerde olurlar ama anlamazsýn. Kýlýf deðiþtirip bulunduklarý çevreyi izlerler, susarlar, gözlemlerler, düþünürler ve kullanmak istedikleri alanda daha sonra kullanýrlar. Gözlemciler 5 kiþi grubundan hepsi olabilir ama 5 kiþi grubu gözlemci olamaz. Metroda da bu grup pekala vardýr. Azýnlýðý veya çoðunluðu hakkýnda kesin bilgi mevcut deðildir.

Gelelim yazýmýza… Ben de gözlemci grubuna ait biri olduðumdan bu sabah da umutsuzlarýn çok ama çok fazla arttýðýný görüyorum. Ýnecekleri durak için öylece ayakta beþ karýþ suratla bekliyorlar, duraklarý geldi mi iniyorlar ve Burak Özçivit’in ”baþarýlý” reklam panolarýna bile bakmadan öylece metrodan çýkýp gidiyorlar. Bak mesela… Þimdi biri karþýmda. Sen de görmüþsündür. Ýyi günler de bence. Sen demezsen, ben demezsem nasýl çýkar bu karanlýklar aydýnlýða? Saatle olmayacaðý kesin. Kaçýrdýk onu bir kere… Kurtarýcý beklemeyelim, kurtarýcý biz olalým.