Tasavvuf hayatı okuma..

Tasavvuf, insanın varlık karşısında kendisini anlamlandırması..

Tasavvuf ,içten dışa

dıştan içe yolculuk ve Hakkın muhteşem esrarını temaşa etmektir..

Mevlana çağlar ötesinden insan ve yaşam okumasıdır..

Mevlana,iç disiplin ve ruh terbiyesinin kelamda vücut bulmuş halidir..

Mevlana,rintlerin öncüsü,aşkın ve sevginin gönül klavuzudur..

Bugün yaşadığımız kimlik bunalımı,

Ahlaki ve manevi buhranları analiz ettiğimizde dikkatimizi çeken en önemli

nosyon ‘bilgi/ilim’ değil ‘irfan’ eksikliğimiz hatta mahrumiyetimizdir..

Eğitim-öğretim hayatımızda insanımızı bilgi bombardımanı içinde boğarken

onun en temel ihtiyacı olan ruh terbiyesini ihmal ettiğimizdir..

İnsanın varlığına anlam katan..

Onu diğer varlıklar karşısında değerli ve saygın kılan..

Allah ve Evren ile münasebetlerinde ‘Kemal’ çizgisine taşıyan

nosyondur irfan..

Mevlana,Şems’ten önce bir “bilgi ve kültür hazinesi” hatta zirvesi idi ama

Şems ile beraber dıştan içe dönüş ve varlığın hakikatını idrak eden salt bir

“Kalb”..

saf bir “Aşk” ve “İnsan-ı Kamil”in zirvesiydi..

Baştan sona edeb..

Derdine “çare” arayan değil,

Çaresine “yol” arayan bir Rint idi..

İşte bugün modern Müslümanlar olarak bizlerin ferdi ve sosyal

problemlerimiz karşısında olsun..

Eğitim hayatımızda olsun bilgi kadar hatta bilgiden ziyade “irfan mektebi”ne

ve öğretilerine..

O öğretilerin üstadlarını tanımaya ihtiyacımız var..

Tamam,

Denizi tanımlarsınız

Balı da..

Ama bu “tanım” sadece bilgi düzeyinde kalır..

Bizim yapmamız gereken denizi göstermek,

Balı tattırmaktır..

Teoride boğulmak değil pratikte huzur bulmaktır..

Aksiyon adamları çıkarmak istiyorsak “Oluş”ta kalmayı değil

“Duruş”a geçmeyi öğretmeliyiz..

“Suret”i bırakıp “Sîret”i anlatmalıyız..

İşte bunları yapabildiğimiz zaman Mevlana’nın sözlerini okumayı geçip

duygularına dokunabileceğiz..

Farklı çağlarda yaşasak da ruh dünyamız “bir” olacak..

“Suret”ten “siret”e geçenlerden olmak dileğiyle,

Vesselam...