Tasavvuf hayatý okuma..

Tasavvuf, insanýn varlýk karþýsýnda kendisini anlamlandýrmasý..

Tasavvuf ,içten dýþa

dýþtan içe yolculuk ve Hakkýn muhteþem esrarýný temaþa etmektir..

Mevlana çaðlar ötesinden insan ve yaþam okumasýdýr..

Mevlana,iç disiplin ve ruh terbiyesinin kelamda vücut bulmuþ halidir..

Mevlana,rintlerin öncüsü,aþkýn ve sevginin gönül klavuzudur..

Bugün yaþadýðýmýz kimlik bunalýmý,

Ahlaki ve manevi buhranlarý analiz ettiðimizde dikkatimizi çeken en önemli

nosyon ‘bilgi/ilim’ deðil ‘irfan’ eksikliðimiz hatta mahrumiyetimizdir..

Eðitim-öðretim hayatýmýzda insanýmýzý bilgi bombardýmaný içinde boðarken

onun en temel ihtiyacý olan ruh terbiyesini ihmal ettiðimizdir..

Ýnsanýn varlýðýna anlam katan..

Onu diðer varlýklar karþýsýnda deðerli ve saygýn kýlan..

Allah ve Evren ile münasebetlerinde ‘Kemal’ çizgisine taþýyan

nosyondur irfan..

Mevlana,Þems’ten önce bir “bilgi ve kültür hazinesi” hatta zirvesi idi ama

Þems ile beraber dýþtan içe dönüþ ve varlýðýn hakikatýný idrak eden salt bir

“Kalb”..

saf bir “Aþk” ve “Ýnsan-ý Kamil”in zirvesiydi..

Baþtan sona edeb..

Derdine “çare” arayan deðil,

Çaresine “yol” arayan bir Rint idi..

Ýþte bugün modern Müslümanlar olarak bizlerin ferdi ve sosyal

problemlerimiz karþýsýnda olsun..

Eðitim hayatýmýzda olsun bilgi kadar hatta bilgiden ziyade “irfan mektebi”ne

ve öðretilerine..

O öðretilerin üstadlarýný tanýmaya ihtiyacýmýz var..

Tamam,

Denizi tanýmlarsýnýz

Balý da..

Ama bu “taným” sadece bilgi düzeyinde kalýr..

Bizim yapmamýz gereken denizi göstermek,

Balý tattýrmaktýr..

Teoride boðulmak deðil pratikte huzur bulmaktýr..

Aksiyon adamlarý çýkarmak istiyorsak “Oluþ”ta kalmayý deðil

“Duruþ”a geçmeyi öðretmeliyiz..

“Suret”i býrakýp “Sîret”i anlatmalýyýz..

Ýþte bunlarý yapabildiðimiz zaman Mevlana’nýn sözlerini okumayý geçip

duygularýna dokunabileceðiz..

Farklý çaðlarda yaþasak da ruh dünyamýz “bir” olacak..

“Suret”ten “siret”e geçenlerden olmak dileðiyle,

Vesselam...