Kimi mutluluðun
Kimi acýnýn resmini çizer yüzünde
Kiminin gözlerinden düþer kýrýk hayaller
Kimi türkülerde saklar hasret yanýklarýný..
Ben Seni
Ben mutluluðu kaybedeli çok oldu Despina
Bir koyunun çýngýraðýnda
Bir horoz þekerinin ibiðinde
Uzaktan çalan tren düdüðünde
Ýçi sevinç dolu sarý sepetde
Diz boyu karlarda býraktýðým izlerde
Yüreði dað kokan civanmertlerde
Bulmuþtum mutluluðu..
Sonra
Bir eylül sabahýydý
Sen düþtün
Gözlerin düþtü gönül yurduma
Bir yýldýrým çaktý gökkubbemde
Renkler deðiþti
Düþlerim deðiþti
Yerin yüreðini hissettim adýmlarýmda
Taze hayaller doðdu avuçlarýmda
Zinde umutlar keþfettim
Yusuf’un yüzü gibi berrak Ay’larda..
Dýþarýda sükuta gömdüðüm
Ýçimde öldüremediðim
duygularla yattým geceler boyu
Ayrýlýk anaforunda kaybettim seni
Hüzünler içtim yokluðundan
Ardýndan
Sevinçler dolu sepetimi
Mutluluk heybemi kaybettim..
Þimdi
Renksiz bir gökyüzünün altýnda
Betondan ruhsuz yapýlar
Gülmeyi unutmuþ gri kalabalýklar arasýnda
Yorgun ve ölgün bir yüreði taþýyorum
Galiba öldüðümü bir tek Ben biliyorum…