Bebek dediğin boşu boşuna ağlamayacak arkadaş… Saçma sapan sebeplerle de baş ağrıtmayacak… Bugün bakıyorsun… Bazı değerlerdeki bazı insanların, yine bazı değerlerdeki bebekleri var… Bal badem. Önce çevresini gözlemliyor, olan biteni anlamaya çalışıyor, ufaktan biraz sevince de hemen gülücük saçıyor… Sanki cennetten gelmişçesine, sanki seni tanıyormuşçasına öylece içten bakıyor ve o enerjiyi sana veriyor. Diyorsun ki tamam… Ben, senin her zaman yanındayım.

Ne ilginçtir ki mesela; onun sana o enerjiyi vermesi, seni mutlu etmesi dahi kimi kimi bazı insanları mutsuz edebiliyor. Bu durum inanılmaz bir şey ya…
İstiyorlar ki tamam onu da sev ama bizim çocuğumuz da şöyle… İstiyorlar ki tamam onu da sev ama seninle kan bağımız var… İstiyorlar ki tamam onu da sev ama bizimki de şunu bunu başardı, bu yüzden öv…

O işler öyle olmuyor ki… Demek ki siz daha beni tanımadığınız için yanlış beklentiler içine girebiliyor; beni tanıyanlar ise hiç beklemedikleri şekilde şaşırabiliyor veyahut yok yok ya alp sever diyebiliyor.

Kaçırılan nokta bireyleri ya da bir şeyleri sevebilmek için illa ‘’istenilen’’ bir şeylerin olması gerekmiyor. Hayatımdaki en değerli dostumun mesela bebeğini pekala sevemeyebilirdim. Derdim ki birader… Beni biliyorsun işte… Yani bebek bu, ağlar sızlar, o yüzden ben uzaktan sevsem de yeter bana diyebilirdim… Fakat öyle olmadı. Aksine… Nasıl desem? Harika bir şey ya…

Hani bazı insanlar yaşla birlikte olgunlaşır ve mantıkla düşünür, bu sayede de hayatını ona göre idame eder ya… He işte, bazı insanlar da yaşla beraber sevgiyi öğrenir ve bu sayede sevgisini göstermek ve satırlara yazmak ister.
Dolayısıyla… 14 Mayıs 2022’ydi… Annesiyle, babasıyla ve sevdiceğimle ufaktan demlenirken mesela, minik kuşumuz da bize ister istemez katılmak istediği için bir türlü uyumadı, babası üç ayaklılar diye tarif ettiklerini def ederken dahi gıkı çıkmadı. O uyurken biz yine yıldızlar altında dertleştik.

Yine de… Budo ile İstanbul’a dönerken hemen hemen aynı yaşlardaki bebeği anne ve babanın kontrol edememesini gördüm ki içimdeki bebek sevgisini yine yok ettiler ve böylelikle yönetemiyorsan yapmayacaksın birader düşüncesini de tekrar canlandırmayı başardılar… Ama nasıl ağlıyor, elemanlar da nasıl süzme var ya… Neyse.

Bize gelecek olursak… Bazı dostlar güzel dileklerde bulundu ki teşekkürler… O samimiyete cidden inanıyorum… Fakat işte anda değil gelecekte yaşayan kafada olduğum için ve 4-5 hatta 77 adım sonrasında canımdan birine böylesine bir topraklarda güvence ve huzur veremeyeceğim için o işler bana mantıklı gelmiyor… Öyle ya, vakti zamanı geldiğinde karşıma bir üst modelim çıkıp sen bana nasıl gelecek bıraktın derse cevap veremeyeceğimden o işlere şimdilik hiç gerek yok… Ekonomi bu kadar bok işte… Kayda geçsin.