Kürşad ve 40 çerisinin yiğitliğini takdir ettiğimiz zaman… Bayezid’i kafeslemesine rağmen Yezid’in mezarını yok eden Timur Han’a hak verebildiğimiz zaman…

Kötülerin ve zalimlerin hakkından öyle değil, böyle gelinir diyen ilk Punisher – IV Murad’ı anladığımız zaman…

Yunan, Sırp, Bulgar ve niceleri milliyetçilik akımıyla imparatorluğu paramparça ederken; padişahçılık oynayanlara nispet yetki verilmez, alınır kafasında ilerleyip; Türk devletini, Türk alfabesini ve Türk milliyetçiliğini kuran Mustafa Kemal Atatürk’ü anladığımız zaman…

Dolayısıyla kimi kimi bazı kişileri, düşünceleri ve aksiyonları anladığımızda; rahatlıkla bazı şeyler hakkında konuşabilir, yazabilir ve bizlere itelenen seçimler yerine kendi kararlarımızı verebiliriz gibime geliyor.

Bu karar ya da kararlar; yaşanılan düzene göre kararsızlık olabilir… Toplumda az tercih edilen kararlardan biri olabilir… Bizi cesarete sürükleyen bir karar dahi olabilir… Gün sonunda son seçilmiş kişiye verilen ilk emir belli…

Önce kendi dilinde okumalı, algılamalı beraberinde idrak edebilmeli… Varsa cesareti geçmişteki emirleri de okuyup farkları sorgulayabilmeli… En sonunda münakaşa edebilmeli… Yoksa… Yoksası malum. Yarattığınız sistemler… Kullandığınız yöntemler… Yaşamak istemem artık aranızda… Demiş şair… Haksız mı?