Gündüzlerimizi çaldýðýnýz o günden sonra
Söylemek, susmak kadar zor
Þimdi solan zambaklarýz biz
Ve manasýz firaklar yaþýyoruz
O günlerde aðýt olarak ne türküler var dilimizde
Bilemezsiniz…

Baþýmýza konan yüce taçlarý
Fýrlatýp atmak mý
Yakýþmazdý bize asla
Sonra rüyalar yarým, ufkumuz sönük, umutlar eksik kalýrdý.
Biz gündüzleri iki damla gözyaþýna sýðdýrdýk
Ve artýk geceler avuçlarýmýzda
Söylemenin susmak kadar zor olduðunu da
Siz nasýl bileceksiniz.

Biliyorum kimi harflerde
Haykýrmaktan korktuðumuz baþka sesler var
Belki de her sabah yeni bir ümitle açýlan gözlerimizde
Söylemeyip yutkunduðumuz sözler var
Þimdi söylemek susmak kadar zor
Dedim ya bilemezsiniz.

Bakýp da görmeyen gözlere inat
Çiðnendikçe dik tuttuk baþýmýzý
Ve sabýrla bekledik
Aslýnda söylemek bizim için hâlâ zor
Çünkü bu, avuçlarda kýzgýn bir kor.
Bir kuru yapraða açtýk sýrrýmýzý
Bir sabun köpüðü gibi yaðsa da yaðmur
Kaybolup gitmedik zamanýn avuçlarýnda
Ve daðýlmadýk ipi kopan boncuklar gibi
Belki içimizde cevabýndan korktuðumuz sorular var hâlâ
Belki özlemiyle yaþanan
Geçmiþten bir zamanýn
Ne derin bir izdir ki zihnimizdeki
Ama biliyoruz ki
Titreþtirecektir Arþý
Bu sessiz çýðlýklar artýk
Ve siz de bilin ki
Gökler dile gelince
Siz onu asla bilemezsiniz
Tahmin bile edemezsiniz
Sineleri öyle bir duygu sarar ki
Derin mi derin
Bilemezsiniz…