Hazır mıyız? Asla tabi ki…

Hazır olsak zaten bu durumda olmazdık… Şahsen ben isterdim ki, neyle alakalı olursa olsun; küçük hırslar ve de çıkarlar bir köşeye bırakılsın, bırakılabilsin… Adam gibi herkes kendini ve yerini bilsin, kimliğini kabullensin, hatta kimliğinin kabullenmesini de istesin, haliyle herkes hak ettiği yerlerde olsun isterdim.
Fakat bakıyorum ki… Benim kafadakiler; ne yaparsa yapsın, ne liyakat, ne de memnuniyet var olabilecek…

Öyle ya… Gözlemliyor, tanıyor, yorum yapıyor, haliyle içten içe kimi kimi bazı benzerlikler görüyorum benim gibilerle…

Onlar ki… Kah güçten uzaklaşmayı tercih ediyor, haliyle saygı görmüyor… Onlar ki… Kah haklarıyla güce layık olup adam gibi adam oldukları için korkutmadıklarından dikkate alınmıyor… Onlar ki… Kah kimin ne olduğunu bilip intikam yeminiyle yola çıkıp, acı çektirdiklerinde gaddar diye biliniyor…

Sanırım Yaratan’ın olayı biraz da bu… İyiler; kaçsa da, güce gelse de, kötünün anlayacağı dilde iki tokatlasa da asla sevilmiyor… Sevilmeyecek de… Niye? Çünkü kötüler onlar gibi değil… Bu yüzden hep iyiliğin ve iyilerin ışığı çalınıyor… Çalın bakalım… Kötüleyin bakalım… Kıskanın, kendinizce beddualar edin, şunu bunu deyip değersizleştirin bakalım…

Ne fark edecek ki? Zaman geçiyor… Zaman bitiyor… Bitecek de elbet… Hırslarınıza, kaprislerinize ve kişisel arzularınıza karşı iyileri yok etmenizi, pekala izin de olursa tabi, bira eşliğinde izliyor olacağım… Haliyle hakkımı zerre kadar da helal etmeyecek olacağım…

Niye? Bir insan, bu fani dünyada bu kadar hırslı ve kinliyse zaten diğer dünyada cenneti görmeyi hak etmiyordur da ondan… Bu yüzden kişisel hırsların illa bir bedeli olmalı… Case closed.