Kabul ediyorum ki; bireyleri gözlemledikten sonra, fikir vermek, şu yolda ilerle ya da bunu yapma demek tamamen mahcubiyet… Niye? Her birey; kim ne derse desin, hayatında yaşadıklarından ötürü, türlü türlü neden sonuç ilişkisi çıkarıp, hep bildiği yolu izliyor… Bu yüzden de; istediği sadece o yolun neden seçildiğinin anlaşılması ve bunu anlayanların hayatlarında olması... Psikologlar bunu beğendi.

Kızamıyorsun da… Niye? Büyük resme baktığında alternatif üretebilecekleri bir gelecekleri yok. Kış saatine dahi sahip olamayıp, her sabah istemeyerek uyandıkları karanlıkta gidecekleri iş, onlara ev aldıramıyor… Araba da aldıramıyor... Bu yüzden hep iphone yenileyip yenileyip duruyorlar.

Sonra? İşte bu yüzden sessizleşiyor ve de masumiyetlerini kaybediyorlar. Nerede kendileri gibi birilerini buluyorlar, o zaman da ansızın; sen beni sev, ben de seni seveyim, biraz mutlu olalım tadında iki bağ kuruyorlar… Sonra? Daha iyisi geliyor… Daha sonra? Çok daha iyisi… Haliyle bu bağlar defalarca ama defalarca kopuyor.

Gün sonunda… Alternatifleriniz vardı ya da yoktu… Önünüze seçimler sunuldu ya da sunulmadı… Siz öyle duydunuz, öyle inandınız…

Zaman geçiyor… Yanlış kararlar verenler; bedel öder. Çözüm üretenler ise; bedel ödetir. Konu bu kadar basit. Beyin; sen ne güzel şeysin… Edep; kin duymasa bari.