Küçük Deniz Kýzý

Açýk denizlere kýyýsý olan küçük bir köyde yaþlý bir balýkçý yaþarmýþ. Uzun yýllar, engin denizlerde oltasý ile balýk avlayan bu ihtiyar, etrafýna sevgi saçan hayat dolu bir insanmýþ. Ancak, gel zaman git zaman, her bir þey kötü gitmeye baþlamýþ onun için!.. Baþýna gelen kötü þeylerden kurtulmaya çalýþýrken bu kez de, dünyada her þeyden çok sevdiði insaný kaybetmiþ aniden. Bu kaybýn ardýndan, üzüntüye boðularak her bir þeylere, hatta hayata bile küsmüþ ve kendini diðer insanlardan soyutlamýþ.

Bu duygu çöküntüsünün etkisiyle bir gün, minik köhne sandalý ile uçsuz bucaksýz denizlerde yitip gitmek için, denizlerin sonsuzluðuna açýlmaya karar vermiþ ve ayný günün gecesinde de sessizce kýyýdan ayrýlmýþ... Karadan ýrak bir halde denizlerde dolaþmaya baþlamýþ. Zaman zaman, oltasýyla tuttuðu balýklarý biraz seyrettikten sonra, hepsini tekrar denize býrakmýþ. Günler geçtikçe yalnýzlýðýndan sýkýlmaya baþlayan yaþlý balýkçý, tuttuðu balýklarý karþýsýna çýkacak ilk kiþiyle paylaþmak için, sandalýnda biriktirmeye baþlamýþ. Ama tüm istemine karþýn, uzunca bir süre hiç kimseyle karþýlaþamayýnca yeniden umutsuz yalnýzlýðýna sarýlmýþ...

Yaþlý balýkçý, böyle amaçsýz ve umarsýzca denizlerde dolaþýrken, günlerden bir gün aniden denizin derinliklerinden çýkýverip gelen, küçük bir deniz kýzýyla karþýlaþmýþ. Tüm umudunu yitirdiði bir anda karþýsýna çýkan küçük deniz kýzýný gördüðünde tatlý bir þaþkýnlýða kapýlývermiþ!.. Çünkü herkesten kaçýrdýðý, sakladýðý, herkeslere kapattýðý yaþlý kalbi, yine o tatlý heyecanla doluvermiþ!.. O an, aklýna sandalýnda biriktirdiði balýklar gelmiþ. Uzun zamandýr sakladýðý balýklarý küçük deniz kýzý ile paylaþmaya karar vererek, çuvalýn altýndaki balýklarýn en büyüklerini seçerek ona vermiþ. Küçük deniz kýzý, balýkçýnýn bu cömertliðinden, çok mutlu olmuþ. Onun bu iyiliðine karþýlýk olarak, O da, her gün kýsa sürelerle yanýna gelip, köhne sandalý ile insanlardan kaçan ve denizin ortasýnda kaybolduðunu sandýðý yaþlý balýkçýya , yol göstermeye baþlamýþ...

Aralarýndaki, balýk verme-yol gösterme þeklindeki bu iliþki günlerce böyle sürüp gitmiþ. Ancak, günler geçtikçe, içinde bulunduðu duygu yoðunluðunun etkisiyle, yaþlý balýkçýda her gün daha da artan coþku ve neþe yüklü deðiþiklikler görülmeye baþlamýþ. Gözlerine ýþýltý, yüzüne tebessüm gelmiþ. Küçük deniz kýzýna karþý, içindeki duygu yoðunluðunun önüne geçilemez bir hýzla, her geçen gün daha da artarak büyümeye baþlamasýnýn etkisiyle, artýk, denizden saðladýðý kendi ganimetlerinin tamamýný ona vermeye baþlamýþ. Küçük deniz kýzý da yaþlý balýkçýdaki bu deðiþikliði fark etmiþ ve bunu, “Ne kadar iyi bir insan. Sadece yol gösteriyorum, bana bütün her þeyini veriyor” ve yaþlý balýkçýnýn yüzünde ve gözünde oluþan canlýlýðý ise, “Ne güzel, yeniden hayata baðlanmaya baþladý. Sanýrým amacýma ulaþýyorum!..” diye yorumlamýþ.

Ama geçen her gün, yaþlý balýkçý için eziyet haline dönüþmeye baþlamýþ. Ýçi içini yemesine raðmen, bir türlü ona açýlamamýþ olmaktan dolayý çok üzülüyor, dertleniyormuþ. Çok istemesine raðmen bir türlü küçük deniz kýzýna açýlamamasýnýn nedeni; onu ürkütüp kaçýrmaktan ve sonsuza dek kaybetmekten korkmasýymýþ. Ona açýlma giriþiminde bulunmaya karar verdiðinde ise, kendi kendine “Ona, seni seviyorum dediðimde, beni yanlýþ anlayarak ya hemen çekip giderse?.. Ne yapar o zaman kalbim? Ýkinci bir ayrýlýða ben dayanabilirim, ya kalbim?.. Bu yorgun ve yaþlý kalbim nasýl dayanabilir?” diyerek, vazgeçiyormuþ.

Karþýlýklý balýk-yol þeklindeki bu iliþki, günlerce böyle sürüp gitmiþ. Ama bir gün yaþlý balýkçý bütün cesaretini toplayýp kendi kendine; “Söyleyeceðim iþte! Çekip giderse gitsin! Eðer kalbim buna dayanamayýp duracaksa da dursun. Sonuçta, sevgiyle duracaktýr. Sevgisiz yaþamaktansa, severek ölmeyi tercih ederim” diyerek, küçük deniz kýzýna "seni seviyorum" demiþ. Bu sözleri duyan küçük deniz kýzý, çok ürkmüþ, korkmuþ ve hiç bir þey söylemeden denizin derinliklerinde yitip gitmiþ... Çünkü küçük deniz kýzý, yaþlý balýkçýnýn onu sahiplenmesinden ürkmüþ ve kendisini de o köhne sandalýna mahkum etmesinden korkmuþ. Ne de olsa küçük deniz kýzý, engin denizlerde özgürce yüzmeye alýþmýþ ve üstelik, o güne kadar öyle köhne sandallara hiç binmemiþ. Kaldý ki küçük deniz kýzýnýn tek amacý; yaþlý balýkçýya yol göstermek, karanlýkta, ona ýþýk olmak ve onu yeniden hayata, insanlarýn içine döndürmekmiþ. Küçük deniz kýzý, kendi kendine; “Hiçbir þey söylemeden, konuþmadan, çekip gitmekle acaba saygýsýzlýk mý yaptým? Öylece, çekip gitmemden de etkilenmiþtir þimdi... Neyse, yarýn sabah erkenden yanýna gidip özür diler ve düþüncelerimi açýklarým kendisine.” demiþ, ve yosun yataðýna uzanarak uyumaya baþlamýþ.


Ve Sevgi


O gece yaþlý balýkçý hiç uyumamýþ. Çünkü, gece boyunca balýk tutmuþ. Ta ki, gecenin en karanlýk aný olan; þafak sökmeden önceki ana kadar. Denize sarkýttýðý her oltaya bir balýk gelmiþ. Hiçbir oltasý boþ dönmemiþ denizden. Ama yaþlý balýkçý, þafak sökmeden önceki anda tuttuðu bir balýk hariç, tüm balýklarý, tutar tutmaz gerisin geriye denize býrakmýþ.. O balýðý, özenle teknesinin içindeki çuvalýn üstüne býraktýktan sonra, sandalýn baþ kýsmýndaki yere oturarak, balýðý seyretmeye koyulmuþ. O balýðý izlerken gözleri nemlenen yaþlý balýkçý, hiç kýpýrdamadan gülen gözleriyle kendisine bakan balýða “Aradýðým sendin!” demiþ. Bir süre sonra yerinden kalkarak balýðý sandaldaki çuvallarýn altýna yerleþtirdikten sonra, küçük deniz kýzýyla sabah gerçekleþecek buluþma için hazýrlýklarýný yapmaya koyulmuþ ve kýsa sürede hazýrlýklarýný tamamladýktan sonra da uykuya dalmýþ...

Yaþlý balýkçý, sabah gelen küçük deniz kýzý tarafýndan uyandýrýldýðýnda, ona “Hayrola? Ne oldu? Hiç bu saatlerde gelmezdin?” diye, sormuþ. Küçük deniz kýzý, “Öncelikle, dün hiçbir þey konuþmadan, söylemeden çekip gittiðim için özür dilerim” dediðinde, “Sorun deðil. Ben zaten öyle bir þey bekliyordum” demiþ, yaþlý balýkçý. “Sana açýklamak istediðim bir kaç þey var!..” diyen, küçük deniz kýzýna “Dinliyorum” demiþ. “Ben, gördüðün bu uçsuz bucaksýz denizlerde özgürce yüzmeye alýþmýþým!.. Üstelik hayatýmda hiç sandala binmedim, binmem de. Hele hele, seninki gibi köhne bir sandala asla...” demiþ ve ardýndan “Benim, seninle görüþmekteki amacým; sana yol göstermekti. Amacým, en kör karanlýkta bile sana ýþýk olarak seni yeniden o küstüðün hayata, insanlarýn içine döndürmekti; senin sevgine sahip olmak ya da sana sevgimi vermek deðildi.” diyerek, düþüncelerini açýkladýðýnda, yaþlý balýkçý, kýsa bir süre durduktan sonra, küçük deniz kýzýna
"Seni seviyorum dememin, sana ne zararý var ki?.." demiþ... "...þunu unutma Küçük Deniz Kýzý, hiçbir balýkçý denizde kaybolmaz! Çünkü, þu gördüðün gökte, onlara yol gösteren bir þeyler, her zaman vardýr ve var olacaktýr. Sen, bana yol deðil tamamen yok olduðunu düþündüðüm bir þeyin, aslýnda hiç kaybolmadýðýný gösterdin! Ben, aslýnda seni veya senleri deðil, sevgi'nin kendisini seviyormuþum. Bana bunu öðrettiðin için sana ‘seni seviyorum’ dedim. Her ne kadar, ayný denizde yaþýyor olsak da, çok iyi biliyorum; ayný dünyanýn ayrýlýklarýnda yaþadýðýmýzý. Evet Küçük Deniz Kýzý evet... görünüþte ikimizde ayný denizde yaþýyoruz ama, bir farkla; sen, onun içinde yaþýyorsun, ben ise, üstünde! Ben, artýk yolumu biliyorum! Bildiðim þey için de kimsenin yardýmýna ihitiyacým yok! Sevginle Kal!..” diye, eklemiþ ve küreklerine asýlmadan önce, küçük deniz kýzýna "Bu pakettekileri evine dönünce yersin" diyerek, büyükçe bir paket balýk daha vermiþ ve küreklerine yüklendiði sandalýyla gözde yavaþ yavaþ küçülerek kaybolmuþ...

Yaþlý balýkçýyý kýrmýþ olabileceðini düþündüðünden, üzgün bir halde evine dönen küçük deniz kýzý, hemen yaþlý balýkçýnýn verdiði paketi açmýþ. Paketin içine baktýðýnda; o güne kadar bu denizlerde hiç görmediði ve de duymadýðý parýldayan pullarýyla, etrafýna ýþýklar saçan pembe renkli, mavi gözlü bir balýkla karþýlaþmýþ! Yanýnda da, bir bez parçasýnýn üzerine mürekkep balýðýnýn, mürekkebine batýrýlmýþ oltanýn ucuyla yaþlý balýkçý tarafýndan yazýlmýþ bir not... Notta ise þöyle yazýyormuþ: "Bunca yýllýk balýkçýlýk hayatýmda, hiç karþýlaþmadýðým bir þeylerle karþýlaþtým, dün gece sen gidince! Denize attýðým her oltadan balýk çýktý. Hiçbir oltam boþ dönmedi. Ama, ben tuttuðum her balýðý, tutar tutmaz gerisin geriye denize býraktým. Ta ki tutulacak balýðý tutana kadar. Ve sonunda tutmak istediðim; bu gördüðün balýðý tuttum! Ýnsan, ideallerine sýký sýký tutunursa, artýk idealleri tutunduðu þey olmaktan çýkarak, tutkuya dönüþür.
Hiç görmediðim, bilmediðim bir balýðý tutma ideali de, dün gece tutkuya dönüþtü bende, sen gidince!.. Ve sonunda baþardým da!

Þafak sökmeden az önce tuttum bu balýðý. Ben; hiç bu kadar beyaz ötesi beyaz bir balýðýn, bu denizlerde yaþadýðýný ne gördüm, ne de duydum! Ya o gözlere ne demeli! Onu, bu köhne sandalýmýn içine yatýrdýktan sonra gözlerine baktýðýmda, bana bu balýðý tutturan þeyin 'sevgi' olduðuna inandým ve bu balýðýn adýný 'sevgi' koydum... Þimdi, Sevgi'yi sana veriyorum... Çünkü, O senin... Ve ben dün, senin sevgin yardýmýyla tuttum onu...

Sevginin rengi, her zaman ve sadece beyazdýr... hem de bembeyaz! Ve gözü de yeþildir küçük deniz kýzý; ayný, senin yataðýnýn yosun yeþili gibi! Ne yazýk ki sen, onun gerçek halini hiçbir zaman göremeyeceksin. Sen, þimdi evinde Sevgi'ye baktýðýnda, onu parýltýsýyla etrafýna ýþýklar saçan pembe renkli, mavi gözlü bir balýk olarak görüyorsundur!.. Öyle deðil Sevgi, öyle deðil Küçük Deniz Kýzý! Sevgi, görmek istediðin renkte deðil, olduðu renktedir...

Ve inanýyorum ki, Ondan bu denizlerde bir tane varsa, bir ikincisi de mutlaka vardýr. Ben, onu bulmaya gidiyorum! Onu kimsenin yardýmý olmadan, yalnýz baþýma bulacaðým. Çünkü, onu kimseyle paylaþmak istemiyorum küçük deniz kýzý!.. Benim Sevgi'm benimle kalacak, Sen de ‘Sevgi'nle Kal...”

Mektubu okuyan küçük deniz kýzý hüzünlenerek, “Beni bu kadar çok sevdiðini tahmin etmedim yaþlý balýkçý. Affet beni lütfen” demiþ ve kafasýný suyun üstüne doðru kaldýrarak, “Ama üzülme, emanetin olan sevgiye çok iyi bakacaðým” dedikten sonra bakýþlarýný yosunlarýn üstüne koyduðu balýða çevirerek “Sevgi! Sen artýk benimsin... hem de sonsuza kadar... Artýk hep benimle olacaksýn; ben de seninle. Ölene kadar senin yanýndan ayrýlmayacaðým. Ama lütfen bana olduðun renkte görün, yalvarýyorum sana sevgi... lütfen... lütfen gerçek renginde görün!..” diyerek Sevgi'ye sarýlmýþ.

O günden sonra küçük deniz kýzý, söz verdiði gibi sevginin yanýndan hiç ayrýlmamýþ. Yemeden, içmeden kesilmiþ. Yaptýðý tek þey sadece sevgiyi seyretmek ve uykusu geldiðinde sevgiye sarýlýp uyumakmýþ. Bir de sürekli, Sevgi'ye “Lütfen bana gerçek renginde görün!.. Yalvarýyorum sana!.. Bir kerecik bana olduðun renkte görün” diye yalvarýyormuþ. Küçük deniz kýzý, gün geçtikçe hiçbir þey yemediðinden dolayý zayýflamaya baþlamýþ. Güçten de düþtüðü için artýk hareketleri de aðýrlaþmýþ. Sevgi ise hala, parlayan pembe renginden ve etrafýna ýþýklar saçan mavi gözlerindeki canlýlýktan hiçbir þey kaybetmeden yosunlarýn üzerinde öylece duruyormuþ. Kendisi eriyip giderken, canlýlýðýndan hiçbir þey kaybetmeyen sevgiye bakan küçük deniz kýzý; “Ne kadar güzel bir þeysin sen sevgi, ne kadar güzel!.. Ben senin için eriyip giderken, sen hala ilk günkü gibi canlýsýn!..” demiþ.

Küçük deniz kýzý, her gece yaptýðý gibi o gecede sevgiye sarýlý bir halde uyurken düþünde, köhne teknesiyle sahile varmak üzere olan yaþlý balýkçýyý görmüþ. Yaþlý balýkçýnýn yanýnda ise parlayan beyaz teni ve etrafýna ýþýklar saçan yeþil gözlü, bir bayan varmýþ. Yaþlý balýkçý, yanýndaki bayana sarýlarak, küçük deniz kýzýna “Sana tanýþtýrayým; bu Sevgi!” demiþ. “Sevgi'yi tanýmaktan memnun oldum.” diyen küçük deniz kýzý hiç ara vermeden konuþmaya devam etmiþ; “Sen gittikten sonra, ben hep Sevgi'nin yanýnda kalýyorum... Senin bana verdiðin Sevgi'nin yanýnda!.. Onu hiç yalnýz býrakmýyorum. Hep ona bakýyor; her gece ona sarýlýp yatýyorum. Ama onu ve onun gözlerini bir kere olsun senin mektubunda yazdýðýn renklerde göremedim. O kadar yalvarmama, yakarmama raðmen Sevgi'yi bir kere olsun beyaz göremedim. Ve onun gözü hâlâ mavi!.. Çok zayýfladým, güçsüzleþtim Sevgi geldikten sonra!.. Onu býrakýp yiyecek bulmaya gitmiyorum. Çünkü geri döndüðümde Sevgi'yi bulamamaktan, onu sonsuza dek kaybetmekten korkuyorum. Böyle giderse, çok yaþayabileceðimi de sanmýyorum! Günlerim sayýlý... ama olsun, hiç umurumda deðil... Zaten, Sevgi'yi gerçek rengiyle göremedikten sonra yaþamanýn ne anlamý var ki!..Kim bilir belki öldükten sonra onu gerçek rengiyle görürüm.” demiþ.

Küçük deniz kýzýný dinleyen yaþlý balýkçý ise ona; “Üzüldüm senin bu haline. Niçin hâlâ anlamýyorsun küçük deniz kýzý, sevgiyi yanýnda deðil, içinde barýndýrman gerekir!.. Onu görmen deðil, hissetmen gerekir. Sevgi, görünmez yaþanýr. Sen Sevgi'yi sadece seyretmekle, ona sarýlýp uyumakla ve sürekli onun yanýnda bulunmakla onun gerçek rengini göremezsin. Onu, ancak sonsuz bir aþkla seversen onun gerçek rengini görebilirsin. Ama üzülerek söyleyeyim ki sen hâlâ elindeki sevgiyi yeteri kadar sevememiþ; ona aþýk olamamýþsýn!.. Onun ruhundaki deðil, dýþ görünüþündeki güzelliklere, özelliklere takýlý kalmýþsýn... ‘Zayýfladým, güçsüzleþtim, öleceðim’ diyorsun. Senin eriyip, sararýp solmana raðmen Sevgi'de bir deðiþiklik oldu mu? Olmadý deðil mi? Zaten Olmazdý da, Olamazdý da!.. Þunu unutma küçük deniz kýzý, sevgiyi hissedersen, sevgi için ölmen deðil yaþaman gerektiðini anlarsýn. Sevgi, senden hayatýný deðil, sadece kalbini vermeni bekliyor. Ver ona kalbini küçük deniz kýzý, ver ona!..” demiþ. Küçük deniz kýzý, o anda yaþlý balýkçýnýn yanýndaki bayanýn birden yok olduðunu görünce, irkilerek uykusundan uyanmýþ.

Gözlerini hafifçe aralayan küçük deniz kýzý, sarýlarak uyuduðu Sevgi'nin yanýnda olmadýðýný görünce, hýzla yosun yataðýndan kalkmýþ. Her bir taraflarý aramýþ, taramýþ ama bir türlü onu bulamamýþ. Ýçini derin bir hüzün kaplamýþ!.. Ve o an yuvasýný terk ederek uçsuz bucaksýz denizlerde, kaybettiði Sevgi'sini aramaya karar vermiþ. Bu kararýný uygulamak için güçlü olmasý gerektiðinden yeniden yemek yemeye baþlamýþ. Yanýndaki sevgi için hiçbir þey yapmazken, aradýðý sevgi için kendine bakmaya baþlamýþ. Vücudu tekrar eski görünüme ve dinçliðine kavuþtuðunda denizlere açýlmýþ. Günlerce, haftalarca, aylarca sevginin peþinde dolanýp durmuþ. Ama ne ona rastlamýþ, ne de ona rastlayan birine...

Sevgiyi bulma yolundaki tüm umutlarý artýk tükenme noktasýna geldiðinde, bir gece uyurken düþünde bir balýk görmüþ. Beyaz ötesi beyaz parlayan pullara ve yosun rengi gözlere sahip bu balýk, küçük deniz kýzýna þunlarý söylemiþ; “Beni, neden hiç olmayacaðým yerlerde arayýp duruyorsun küçük deniz kýzý? Neden hiç býkmadan, usanmadan beni her gördüðün kiþiye soruyorsun? Ben; yaþlý balýkçýyla düþünde yaptýðýn konuþmanýn ardýndan yataðýndan kalkarak senin kalbine girdim. Ben artýk senin içindeyim küçük deniz kýzý. Hem de ta o geceden itibaren. Ve sen, o geceden sonra sadece küçük deniz kýzý olmakla kalmayýp ‘sevgili küçük deniz kýzý’ oldun!..”


*****************************
Not: Bir gün, sevgili arkadaþým Aycan Yýlmaz, bana bir sayfa bile tutmayan kýsacýk bir hikaye göndermiþti. 'Küçük Deniz Kýzý' baþlýklý bu öykücüðü çok beðendim. Üzerinde bir hayli deðiþiklikler yaptým. Ancak bu yazýnýn o kadarla da kalmasýný istemediðim için ‘Ve Sevgi’ baþlýklý ikinci bölümünü yazdým. Kendisine gönderdiðim de çok beðendiðini ve yayýnlanma konusunda "onur duyarým" yazan mailini alýnca, yayýnlamaya karar verdim... Kaleminle böyle bir yazýnýn oluþuma yol açtýðýn için teþekkürler, Aycan...