Solunum cihazýnýn fiþi çekildiðinde henüz on yaþýndaydý.Sekiz yaþýnda daralmaya baþlamýþtý göðsü ve nefesi artýk yetmiyordu bedenine.Kiriþler çekip giderken,tuðlalar çözülürken yýkýlýyordu duvarlar.Tam ortasýndaydý bir baba çaresizliðin,bir anne döküyordu yüzünü;yaþarken bedenler depremi bir nefeslikti ilaç,bir nefes kadar sýcak.Savururken rüzgar elinin tersiyle çatýsýz bir ev kalýyordu geriye.
Pavlov'un köpeðiydi hayat koþullu öðrenilen ve çok aðýrdý hayatýn koþulu körpe bir bedene.Oysa daha dün gibiydi;yarýna bir kala sallanýyordu salýncakta umutlar.Beyaz atlý bir prens gelecekti alýp götürecekti seni buralardan ve bulutlardan bakacaktýn dünyaya ya da bir prenses gelip öpecekti o kurbaðayý bir öpücüðe satýn alýp yumuþatacaktý taþ kalbini,tutunabileceðin daha saðlam bir dalýn olacaktý.Beyazlar içinde yürürken o kalabalýkta bir çocuðun olacak canýnýn en orta yerinden,gökyüzünden inen ve on yaþýnda kalacaktý.Ýþte o zaman arýnacaktý sözler yalandan,gözler hüzün yaþlarýndan.Unutmayý unutup hatýrlamaya baþlayacaktýn adým adým büyüyüþünü bir tarihin.Sesler gelecekti kulaðýna önce anlamsýz,zamanla stadý dolduran taraftar edasýnda,coþkulu ve omuz omuza...
Kayýyordu yavaþ yavaþ ellerimizden bir çocuk henüz on yaþýnda,bahar tadýnda yaza bir adým kala.Kürek çekiyordu melekler okyanusa açýlan kayýkta üstelik bir de çocuk vardý yanlarýnda dokuzunu yeni bitirmiþ bekliyordu onun kapýsýnda.Þimdi o çocuktan geriye dua edilecek bir mezar bile kalmadý apar topar gömülmüþtü hemde kimsenin bilmediði bir yere.O anda kesilmiþti nefesler,susarken dudaklar çekirdeði fýrlamýþ boþ kovandan ibaretti kelimeler ve solunum cihazýnýn fiþi çekildiðinde henüz on yaþýndaydý bu sevda...On yaþýndaydýk hepimiz aslýnda;hayatý keþfederkenki dokuzu yeni bitirmiþ on yaþ edasýndaydýk bir çocuk gibi büyüttüðümüz bu sevdalarda...