Daha fazla kayýtsýz kalamazdým içinde bulunduðu duruma,günlerdir tek kelime etmiyordu ve o konuþmadýkça benim caným yanýyordu.Alýþmýþtým o sesi duymaya,her geceyi sabahlara baðlayan uzun sohbetlerinde hayatý anlatmasýna.Ama konuþmuyordu artýk;o acýsýyla yüzüme dokunduðunda daha da tükeniyordu yarýnlarým.Cesaretimi toplayýp bir an önce konuþturmam lazýmdý,tek bir kelimesi bende bir yýla eþitti.Bir gece yarýsý tüm cesaretimi toplayýp her gece bana býkmadan anlattýðý hayatla arasýnda hiç geçilmemiþ bir köprü kurmaya karar verdim.Ardarda sorduðum sorularýn hiçbirine cevap vermezken dostlarýnýn adýný her hatýrlattýðýmda yüzünü o acý kaplýyor,en deðer verdiði ismi söylediðimdeyse hiç konuþmayan dudaklarýndan bir ýþýk süzülüyordu.Oysa ki kendi ismini söylediðimde bile o dudaklar hep karanlýktaydý."Anlat,ne olursun tek kelime söyle,konuþ benimle" cümlelerim tek tek anlamsýz kalýrken su sýzýyordu kendine vurduðu prangalarla kapandýðý hücresinden.O kadar aðlamýþlýðý vardý ki damlalarýn arasýnda boðulup giden kelimeleri hücresinden sýzan o suyun üstünde cansýzca yatýyordu.Vazgeçmiþti hayattan,herkes çok sabýrlý olduðunu söylerken kimse bilmiyordu,en büyük sabýr herþeyden vazgeçmekle baþlýyordu.Hiç konuþmadý,bütün gece tek kelime söylemesi için bekledim,o tek kelime etmedi benimse yýllarým kayýp...O kadar uzak uçurumlar arasýnda geziyordu ki ne el deðmemiþ bir köprü kurabildim ne de eski köprülerinden birini tamir edebildim hayatla arasýnda.Küsmüþtü;etrafýndaki herþeye ayný gözlerle bakýyor,en büyük acýlara bile ayný tepkiyi veriyordu solgun yüzü.Önce dostlarýnýn gönlünden kaçtý bir bir sonra tüm sevdiklerinden en sonundaysa dilinden düþecek tek kelimesi bir yýla eþit olan yaþadýðý bedenin sahibinden...