Resim yine ayný yerinde duruyordu. Aðaç bir direðe çivilenmiþ yaðlýboya bir erkek portesi. Gelen gidenin pek seyrek olduðu bir sokakta kaderine terk edilmiþ bir halde tek baþýna. Zavallý ne kadar ýzdýrap içindedir kim bilir.
-Kim olduðunu bilirmisin? Elim fotoðraf makinesinin çekme düðmesine tam dokunmak üzereyken duyduðum bu ses düðmeye basmama engel oldu.
-Hayýr, bilmiyorum dedim,
-O halde ne demeye çekiyorsun adamýn resminin fotoðrafýný? Birden dilim tutuldu sandým. Verecek cevap bulamadým. Bir süre sonra,
- Buradan geçerken ilgimi çekmiþti onun için, sözleri döküldü aðzýmdan. Hem sen bilirmisin kim bu adam. Resmi neden burada asýlý.
-O bir suçlu dedi,
-Suçu neki dedim, kime ne yapmýþ ve kim asmýþ bu resmi buraya.
-Biraz yavaþ sor sorularý diye karþýlýk aldým karþýmdaki yaþlý adamdan.
-Benim resmim o.
Adam bunlarý söylerken bende adamý süzdüm göz uçumla. Fark ettirmeden bir resme baktým bir adama.
-Sana pek benzemiyor dedim.
-Benzemez dedi. Aradan onca zaman geçti elbet. Eli ile resmi iþaret edip,
-Bak dedi onca zaman geçmesine raðmen gözlerimdeki parýltý aynen yerinde duruyor. Ne yalan söyleyeyim dikkatli þekilde bakýnca resimdeki adam karþýmdaki adama benziyor gibi.
-Ýnanmadýn ama o benim.
-Yok dedim inanmamaktan deðil de,
-Neden peki dedi adam. Ben resmi yapýlmaya layýk biri deðimliyim ondan mý inanmýyorsun?
-Yok dedim ondan deðil. Hem madem senin resmin bu neden evinde deðil de bir direkte asýlý duruyor.
-Uzun hikâye dedi yaþlý adam.
-Anlat dedim dinlerim zamaným var.
-Gel dedi adam, arkasýna takýlýp sokaðýn sonundaki çay ocaðýnýn önündeki alçak sandalyelere oturduk.
-Þu eski evin altýndaki dükkâný gördün mü?
-Evet dedim adamýn iþaret parmaðý ile gösterdiði yöne bakýp.
-Yýllar önce o dükkânda bir ressam yaþardý. Ne var bunda diyebilirsin ama o bir kadýn ressamdý. Hem de dünyanýn en güzel kadýn ressamýydý. Kendi kendini yetiþtirmiþ alaylý bir ressam. Ýyilik perisi herkesin ressam ablasýydý. Gözünden akan yaþý belli etmeden ceketinin kolu ile silmeye çabaladý ama ben görmüþtüm.
-Hayýrdýr dedim, dertlendin birden.
-Birden dertlenmek mi dedi adam. Aniden yerinden kalktý. Nereye bile dememe fýrsat vermeden uzaklaþtý köþede yok oldu.
Bir yandan adamýn yarým çay bardaðýna gözüm takýlýyor öte yandanda anlattýklarýna bir anlam vermeye çalýþýyordum. Elim fotoðraf makinemin çantasýna uzandý birden. Makineye çýkardým ve çektiðim resimleri gözden geçirmeye baþladým. Sýra yaþlý adamýn resmine gelince epey uzun seyretmiþ olacaðým ki yanýma baþka bir adamýn oturduðunu nice sonra fark ettim.
-Konuþtuklarýnýzý duydum, dedi deminkinden daha genç adam. Ýþin aslýný ben size anlatayým, deyip devam etti.
-O sözü geçen kadýn ressam’ a âþýktý o yaþlý amca. Kendide bir zamanlar resim öðretmeniymiþ öyle diyorlar. Bu ara sokaktan geçip okuluna giderken dükkânýnda resim yapan kadýn ressamý görmüþ ve âþýk olmuþ. Adam sözünü tamamlamadan,
-Bize iki çay diye seslendim garsona. Sonra dedim,
- Kadýn ressamla tanýþmak için müþteri gibi gidip portresini çizdirmiþ adam. Uzun sürmüþ resminin çizilmesi adamýn. Bir burnunu beðenmemiþ adam resmin bir gün kulaðý hoþuna gitmemiþ. Maksat iþi uzatýp iyice tanýþmak kadýn ressamla.
-Çaylar diye seslenip bardaklarý önümüze süren garsonun araya girmesi epey bir sinirimi bozsa da hikâyenin çekiciliði merakýmý kamçýlayýp duruyordu. Kadýn anlamýþ adamýn niyetini o da abayý yakmýþ. Onunda iþine geliyormuþ adamýn yersiz istekleri. Tamam, düzeltiriz deyip, bir tarafý düzeltirken öte yanýný bozuyormuþ resmin. Çayýndan uzunca bir yudum alan adam sözünü bir an kesince,
-Sonra ne olmuþ diye merakla soruyorum. Çayýndan bir yudum daha içen adam,
-Soðuk bir kýþ günü yine dükkâna uðramýþ adam resmini merak ediyormuþ. Bir köþede üstü bezle kapalý resmi açmýþ kadýn adama göstermiþ. Adamýn tepkisi her zamankinden farklý olmuþ bu kez.
-Bu ne demiþ bu ben miyim?
-Evet demiþ kadýn bu sensin.
-Bu yüz bu burun sonra bu kulaklar bunlara bana mý ait?
-Evet demiþ kadýn bu resim senin ta kendin. Demiþ. Ýyice kýzan adam kapýyý hýzlýca vurup çýkmýþ dükkândan. Bir daha da uðramamýþ ne dükkâna ne de bu sokaða. Bu olay üzerine kadýn da resim çizmeyi býrakmýþ. Kapatmýþ dükkâný terk edip gitmiþ buralardan. Dükkâný baþkalarý kiralamýþ. Yeni kiracýlar temizlik için içeri girdiklerinde köþede ýþýktan uzak bir yerde iki tablo durmuyor mu? Ýkisi de ayný insana ait. Biri bizim resim öðretmeninin birebir aynýsý öteki biraz daha gerçeðinden uzak iki resim.
-Hay Allah deme yahu ikisi de ayný adamýn ama farklý iki resim öylemi?
-Evet, aynen öyle. Meðer kadýn adamýn maksadýný anlayýp adam gelince bir resmi adam gidince asýl resmi çizermiþ. Resimler yeni kiracýlarýn bir iþine yaramazmýþ tabi. Ne yapalým diye düþünürken asýl resmin arkasýna iliþtirilmiþ bir adres dikkatlerini çekmiþ. Umutsuzca adrese gitmiþler. Kapýyý açan yaþlý adama olayý anlatmýþlar. Önce þaþýrmýþ adam sonra teþekkür edip almýþ resimleri. Bir süre iki resmide karþýsýna alýp uzun uzun seyretmiþ. Bir gün tüm mahallenin þaþkýn bakýþlarý altýnda elinde kendine benzemeyen resimle çýkmýþ gelmiþ. Kocaman çivilerle bu ahþap direðe çakmýþ resmini yaþlý adam. Yýllardýr hep ayný yerdedir bu resim.
-“Bu resme her bakýþta kendimi daha iyi anlarým” dermiþ yaþlý adam. “Ben mutluluðumu bu resimle bu direðe astým” diye sözünü sürdürürmüþ.
-Asýl resim ne olmuþ dedim adama ya kadýn.
- Asýl resim adamýn evindeymiþ. Kadýnýn ise ne olduðunu bilen yok.
Ýçim bir tuhaf oldu. Daha fazla dinlemeye cesaret bulamadým kendimde. Çay paralarýný verip ayaða kalktým. Ayaklarýmýn beni resme doðru sürüklediklerini hissettim birden. Tekrar bir fotoðrafýný çektim. Nasýl olmuþ diye makineye baktýðýmda ekranda çektiðimden farklý bir resim görmek beni hiç þaþýrtmadý.