Toplu taşıma merkezi, kentin tam ortasındadır. Otobüsler oradan kalkar, dönüp dolaşıp oraya gelirler. Kısır bir döngünün başlama ve bitiş noktasıdır burası. Ya da tilki ile kürkçü dükkânı hikâyesinin bir tezahürüydü bu durum. Şehrimizin tek kültür ve sanat merkezide buradadır. Yaz kış telaşı hiç bitmez. Bir hengâme bir koşuşturma.

Yazarın Zühreye Kanat Çırpmak adlı öyküsü üzerine bir deneme.

Tavandaki kalaslar her günkünden daha bir eğri büğrü göründü gözüne. Üzerlerindeki çatlaklarıyla narin kibrit çöplerine benziyorlardı...

Niye öyle ısırıyorsun, bak suyu benim suratımdan akıyor. Bir annesinin yüzüne bir elindeki domatese baktı. Az önce taze domates kokusu dolu burnu şimdi üzüntü ve biraz da korku ile sızlıyordu.

Ne var poşette (ağzından kötü bir söz çıkacaktı ama tuttu dilini)
Hiç akşam için nevale.
Daha fazla soru ile karşılaşmamak için devam etti.
Simit, poğaça…

Bütün avlara umutla başlanır. Hiç av’ a gidip te elim boş döneyim diyen birine rastlamadım, ya da bana denk gelmedi böyle biri. İşte bizde bu umutla yola koyulduk.

14 Kasım 1840 – 5 Aralık 1926 tarihleri arasında yaşamış Claude Monet Empresyonizm’in kurucusu ve en önemli uygulayıcılarından biridir...

Bu soğuk nereden çıktı bilmem ki? Bu akşamüstleri bir tuhaftır buralarda. Ağaç dalları sizinle konuşur...

Sizde benim gibi kölelik kavramının geçmişte kaldığını sanıyorsanız yine benim gibi aldanıyorsunuz demektir. Geçenlerde eski bir gazete yazısı gözüme çarptı...

Varoşlar büyük kentlerin yamasıdır. Daha doğrusu yamalı bohçalarıdır...

Yasnaya Polyana’da dünyaya gelen Tolstoy çok zengin bir ailenin üyesiydi. Babası bir kont ve çok varlıklı bir insandı. Hayatının ilk yıllarında ait olduğu sosyal zümrenin ayrımında olarak yaşamış ve bu zümrenin tüm ayrıcalıklarını yaşamıştır...

Resim yine aynı yerinde duruyordu. Ağaç bir direğe çivilenmiş yağlıboya bir erkek portesi. Gelen gidenin pek seyrek olduğu bir sokakta kaderine terk edilmiş bir halde tek başına. Zavallı ne kadar ızdırap içindedir kim bilir.
-Kim olduğunu bilirmisin? Elim fotoğraf makinesinin çekme düğmesine tam dokunmak üzereyken duyduğum

Yüzünde geçmiş günlerin izleri, buruş buruş bir alın. Saç diplerindeki beyazlıklar yaşanmış yılların nişanesi gibi. Sizi duymakta zorlandığı kulağını eli ile desteklemesinden belli...

Alnı cama dayalı genç adam, sokağı seyrediyor. Fersiz ve yorgun gözlerinin izin verdiği mesafeye kadar hemen her geleni geçeni izliyor genç adam. Gözleri ile sokağın başında başlayan bu eşlik ediş, kendi evinin önünde devam edip mahalle bakkalında son buluyor.

Ceviz yurdumuzun her bölgesinde yetişen hepimiz tarafından bilinen bir bitkidir. Tarla kenarlarında, bahçelerde kendi hallerinde sessiz sedasız yetişip boy atarlar...

1 Mayıs,1880’ lü yıllarda en vahşi halini sürdüren ABD kapitalizmine bir başkaldırı eylemlerinin kök saldığı gündür...

Her yıl 24 Nisan’ da karşımıza çıkarılan sözde “Ermeni Soykırım” iddialarının bir dayanağınıda da aşağıda anlatmaya çalışacağım olaylar oluşturmaktadır...

Kavram ve tanım olarak pek çok yerde karşımıza çıkan bir olgu, emperyalizm. (1) Emperyalizm Latince: İmperium, imparatorluk kelimesinden türemiştir. Gerçektende, imparatorluğunu genişletmek ya da kendi hegemonyasını bağımsız olan başka ülkelere zorla kabul ettirmek isteyen bir devletin güttüğü politikaya denir. Başka kaynaklarda, sömürgecilik, yeni sömürgecilik olarak da ifade bulur...

Nisan bir başka sevindirir beni.
Her şeyden hoşnudumdur nisan günlerinde.
Güneş damarlarımdaki kanla beraber umutlarımı da ısıtır.

İşte size böyle olur şairlerin sonu dedirtecek bir yaşam öyküsü. Macar, toplumcu gerçekçi akımının bir şairi Attila József...