|
Bir keresinde hiç unutmam, annem beni iþ yerine gotürmüþ, orda bir arkadaþýnýn kýzýyla oynamamý istemiþti. sonra adam "hadi bi resim çizin de görelim" dedi.. resmin konusu "havuz"du... kýz bi dikdörtgen çizdi, içine bi çöp adam... ben havuzun borularýný, kaykaylarýný, çocuklarý ve oyuncaklarýný çizmiþtim.. kýz bana "Gerizekalý" derken aðlayarak ordan uzaklaþtý... çok sonra duydum ki, mimar olmuþ... artýk nasýl bi travma olduysa... beþ yaþýndaydým lan ne biliim ben...
gerçi lisede bana gerizekalý muamelesi yapmýþ, sürekli düþük notlar aldýðým ve bana "senden hiçbiþey olmaz" tarzýnda bir cümle kuran matematik öðretmenime raðmen matematikte 1 yanlýþla üniversiteye girdim.. zihin engelliler öðretmeni oldum.. bu da ironik.. kadýný yýllar sonra gördüm.. önce tanýdý, aþaðýlar gibi baktý, öðretmen olduðumu söylediðimde tanýmazliktan gelmeye baþladý. benle ilgilimi bilmem ama duydumki emekli olmuþ öðretmenim.. caným öðretmenim.. çarpým tablosu gördükçe hep onu hatýrlarým...
Çocukken 4-5 tane resim öðretmenini çileden çýkarmýþlýðým var, ancak halen mutluluðun resmini çizebilmiþ deðilim...
|
|
