|
Doðduðu Ev Ýki Yüz Yýl Sonra Müze Olsun Ýsteði
(Hýdýr Murat Doðan) 19 Temmuz 2012 |
Ýronik |
| |
 Aynasýný arýyordu sokakta Cabbar. Sigarasýný çýkarttý. Bir kibritle çekti içine. Bir teneke gýcýrtýsý köþedeki boyasý sökük duvarýn önünden geldi. Hayýr. Burada bütün evlerin rengi fluydu. Bir kedi göz ucuyla önünden geçti. |
|
|
Bu Rüya Feyk Ulan!
(Hýdýr Murat Doðan) 19 Temmuz 2012 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 “Ölüleri yaþayanlar gömmeli, fakat burada yaþayan hiç kimse yok; hayatta olanlar uykuda geçiriyorlar ömürlerini. Sen onlar için mutluluk yaratamazsýn, kendi kederlerinin bile farkýnda deðiller, üzülemiyorlar bile artýk, çünkü çoktan tükenmiþler.” |
|
|
Ekinoks
(Hýdýr Murat Doðan) 19 Temmuz 2012 |
Toplumcu |
| |
 Sen hiç, bir aðacý, kar yaðarken gördün mü? |
|
|
Umut...
(Hýdýr Murat Doðan) 19 Temmuz 2012 |
Toplumcu |
| |
| Umut… Ýnsanýn çocuðuna takabileceði en güzel isimlerden olmalý… Ne büyük beklentidir… |
|
|
Tertele
(Hýdýr Murat Doðan) 19 Temmuz 2012 |
Halk Öyküleri |
| |
 Biliyorsun, en çok karanlýk korkutur çocuklarý.
|
|
|
Korkuyorum Lan, Baþka Biþey Yapamaz Mýyýz?
(Hýdýr Murat Doðan) 25 Kasým 2012 |
Aný |
| |
 Nenemle Ursula K. Le Guin arasýndaki tek farkýn, onun gibi bir fantastik köy hikayeleri müellifinin ölüm döþeðinde -muhtemelen yine bir þeyler anlatýrken- birdenbire çenesinin kilitlenip, tavana asýlý kalan gözleriyle birlikte, dört yýl önce ölmüþ olmasýydý ve bu durum bir hayli acýydý. |
|
|
Ölürsem Beni Herhangi Soðuk Bir Kaldýrýma Gömün.
(Hýdýr Murat Doðan) 16 Aralýk 2012 |
Beklenmedik |
| |
 “Maraþ Katliamý’nýn olduðu gün ne yapýyordun?”
Sustun, gözlerini kaçýrýyordun, dinledin, ben devam ettim:
“Okuldan gelmiþtim, Annem aðlýyordu anlýyor musun? Ben, ölümle o zaman tanýþtým… Birkaç yýl önce ölen dayýmýn cesedini göstermemiþlerdi çünkü…” |
|
|
Bir keresinde hiç unutmam, annem beni iþ yerine gotürmüþ, orda bir arkadaþýnýn kýzýyla oynamamý istemiþti. sonra adam "hadi bi resim çizin de görelim" dedi.. resmin konusu "havuz"du... kýz bi dikdörtgen çizdi, içine bi çöp adam... ben havuzun borularýný, kaykaylarýný, çocuklarý ve oyuncaklarýný çizmiþtim.. kýz bana "Gerizekalý" derken aðlayarak ordan uzaklaþtý... çok sonra duydum ki, mimar olmuþ... artýk nasýl bi travma olduysa... beþ yaþýndaydým lan ne biliim ben...
gerçi lisede bana gerizekalý muamelesi yapmýþ, sürekli düþük notlar aldýðým ve bana "senden hiçbiþey olmaz" tarzýnda bir cümle kuran matematik öðretmenime raðmen matematikte 1 yanlýþla üniversiteye girdim.. zihin engelliler öðretmeni oldum.. bu da ironik.. kadýný yýllar sonra gördüm.. önce tanýdý, aþaðýlar gibi baktý, öðretmen olduðumu söylediðimde tanýmazliktan gelmeye baþladý. benle ilgilimi bilmem ama duydumki emekli olmuþ öðretmenim.. caným öðretmenim.. çarpým tablosu gördükçe hep onu hatýrlarým...
Çocukken 4-5 tane resim öðretmenini çileden çýkarmýþlýðým var, ancak halen mutluluðun resmini çizebilmiþ deðilim...
|
|
