Ne kadar vezih bir dili vardý
Tüm uzuvlarýmý bir bir etkileyerek kendi melalini hüzünle yaþattý
Sessiz ve reinden hissettiðiðm týnýlar vardý, ötenin senasýndan bahsediyorlardý
Ruhum hiç yabancýlýk yaþamadý,kalbim yaþadýðý þaþkýnlýðý üzerinden hiç atamadý


Her lahzasýnda feyiz sardý
Sualler sukut ettiren bir nazardý,kalbim inþiraha nasýl adaydý
Neden bu hal yýllar sonra halimin fakirliðinde yaþanan en latif duygulardý
Sanki umutlar kanatlanmýþ, vecdim anbean artmýþ, hiçbir esaretimde kalmamýþtý


Bir baþka alemin içindeydim
Dilegelen terennümler için ne kadar sefildim, neden bilgisizdim
Müddetin ramýnda olan bir nefestim,nasýl bir hesabý fark edemeden tükendim
Nedamet zamanýydý, hýçkýrýklarým durmuyor,medet etmek kifayet etmiyor dedim


Ýçimde sakladýðým nehiyler
Kalbime reva gördüðüm lekeler, o an günyüzüne çýkýyordu
Ne kadar çýrpýsam ve mahçup olsam da halim buna kifayet etmeye eriþemiyordu
Zaman zaman sual ettim, acaba rüyada mýyým dedim ve neden kendimden geçtim


Ahir zamandan bahsederler
Ýçinde yaþadýðý vakti, neden hakkýyla akledip bilemezler
Alýp götüren zamana, hesap edilemeyen feryada,ah ettiren hicrana ne söylerler
Vah etmekle, keþkeler güruhuna girmekleve böyle teselli olmayýda ihmal etmezler


Her nefesin aziz olduðunu
Hidayetin elbette ki bir vakti olduðun, maðfiret edildiðini göremezler
Can çýkmadan,tevbe kapýsý kapanmadan nihayet’e kal edilmez, ilkesini bilmezler
Ulu orta konuþmayý,hukuk adýna yýllardýr yaptýklarý katliamý, neden düþünmezler



Mustafa CÝLASUN