Periþan halim suskun kaldý
Gönlümü daðlayan o an, hissiyatýma fýrtýnayý anlattý
Kalbim sessizlik içinde feryadýna kandý,burkulan umutlarým hazanlaþtý
Sanki lahza halimde kitaplaþtý, ruhumun hicran damlalarýný bir bir sýzýyla yazdý


Nereye sýðýnsam aðýr geliyor
Bakýndýðým rýhtýmlar artýk sessizliðin çýðlýðýndan bir umut yok diyor
Ýçimde ki dalgalar dinmek bikmiyor, gözyaþlarým kendi haline boyun büküyor
Hüzzam bir eser ne güzel yadediyor,melalimde demlenen figan artýk çýkmak istiyor


Demek ki hak etmedim
Nafileyere umut besledim, ruhumun firkatinden nasýl söz edetyim
Alýp götüren hicrana hangi takat ile sesleneyim, yeter artýk deyip,iltica edeyim
Benliðimde ne varsa, ruhumun feryadý hasretine ram olmasa da, sabýrla yetineyim


Çürüyor bak zamanlý tenim
Vaktinde açmayan ümitlerim,kalbimi hicrana gark eden uktelerim
Söyle nasýl bu hal üzre ruhumun sahibiyle yüzleþeyim, edebin içinde eriyeyim
Müddet-i nefes olan halimin felahý için hangi kapýya yüz sürüp, þefaat dileyeyim


Kapandý kapýlar vaz mý geçeyim
Þehrine malik olmadýðým halin hasret, hissiyatýný nasýl bileceðim
Kederle mi göçeçeðim, yalnýzlýðýn hançeriyle mi öleceðim, kime ülfet besleyeceðim
Bir ömür hüzün içinde çileyle mi yüzleþeceðim, ruhumun ahýyla topraða gireceðim


Damlalar niye gözyaþým oldu
Günyüzüne hasret umutlarým yeþerip, ruhuma sürur katmadý
Nasýl bir günahým vardý, alýp götüren zaman, halimin sefilliðini aydýnlatmadý
Acziyetin içine kapattý,esir olan feryadýmý kimseye duyurmadý,anbean hep sýzlattý




Mustafa CÝLASUN