Duyduðum
Çok zarif bir keman sesiydi
Hissiyatým kendince dalgalanýyordu

Alamýyordum
Kendimi, sesin geldiði yönün
Ýstikametine doðru öyle adýmlýyordum

Çok eskilerde
Küllenmiþ sayfalarý tekrar
Gün yüzüne perdeleriyle çýkartýyordu

Oysaki ben
Tamburun perdelerinden
Süzülen, varlýðýn ahengini naðmeyi severdim

Birden sergi
Açýlmýþtý önümde farklý farklý
Hatýralarý anlatan, ibret için zorlayan bazdý

Duygularým
Kendiliðinden akýyordu
Hissetmek bu kadar mý aþikâr farklýlaþýyordu

Gönül bu derler
Býrak gittiði yöne diye isterler
Hakikat karþýsýnda daha sonra taaccüp ederler

Hislerin sahibi
Muhakkak vaziyet etmeyi bilmeli
Yoksa onun var olan iradesine nasýl güvenmeli

Heveslerin engeli
Kanaat ile çaresizle zikredilmeli
Bir sivilcede kývýlcýmýn mazisi idrak edilmeli

Naðmeler
Anýlarýn güzelliðinde dinlenmeli
Asla bir nedametle gölgelenmeden nefeslenmeli

Piþmanlýk anlýktýr
Zamana yayýlan en önemli zarardýr
Kar farklýdýr onun beyazlýðýnda ne hikmetler saklýdýr

Ýnsan candýr
Kanýn hükmünü bilen yardýr
Ruhun itminanlýðýndaki kalp istikametle sýratý bulandýr

Aþk kalbin tadý
Ruhun cilasý, vicdanýn kalesidir
Hilkatin asliyetini bilmeyen vaziyet edememektedir




Mustafa CÝLASUN