Yanmalý gönüller
Sabrýn nazarýnda usanmadan ferahlamalý gözler
Þikayet etmekten, zan içinde nefeslenmekten azat olmalý zihinler
Rabbin rýzasýnda, farzýn edasýnda, nehyin uzaðýnda dem alamlý hisseden kalpler



Nefsin imtihandadýr
Ruhunun ve kalbinin refakati furkana olmalýdýr
Gülün rendine boyanýp, tevazuu ile solumalýdýr, korkmamalýdýr
Anlaþýlmayan ve tahkikine eriþilmeyen akideden kurtulmalýdýr, münker niye ardýr



Haram iflak etmez
Ne kadar cazip gelse de nefsinin tatmini için yetmez
Aklýn ve izanýn nardan kurtulman için asla halinde dirilmek için yüzvermez
Ruhun iradene hükmedemez, kalbin terbiye edilmeyen nefsini felaha eriþtiremez



Feryad eden sabiye
Hýçkýrýklar içinde melülleþen mecnun nefesin haline
Arifin dinmeyen vecdine, ilim ve irfana ram olmuþ ve kapýsý açýk gönüllere
Korkma nazar et, taat ettikleri huþuya dikkat et, feyz aldýklarý mihenge raðbet et



Her dilenen fakirdir
Kimisi halin zikrinden, kimizi vaktin icmalindendir
Aç gönüller sefildir, lakin nefsleri onlarý bu resaletin içine sürüklemektedir
Bu bakýmdan akýl ve idrak ferdir, irade sahibi için þereftir, kul olan içinde akidedir



Konuþmak ar ile olur
Kalpsiz kelam ancak nefsin esaretinde sadýr olur
Ruhun bu anlamda suskundur, vakit haline irþat eyleyen sabr-ý nutuktur
Korku keder verir, bedelsiz bir amel hangi hesabýn cenahýnda kalbine umut verir



Her vaktin þahidi var
Yoksa ruhun ve kalbin zikrettikleri mana kim için ar
Saklý kalan bilmem ki ne ve hangi zehap var, kalbi olan ecir için yaþar
Aþka ve sevdaya ram olmak için, vuslatýn þadýnda nefes almak için kalbim korkar



Ýnsan hatasýyla var
Yanlýþý olmayan nasýl bir ruhun ve kalbin haliyle bakar
Rahmet ve maðfiret kullar için ne müthiþ fýrsat, aklemedeyenler adýna ne azap
Düþünmek, tefekkür etmek, tahayyül eylemek farký fark etmek için ne büyük fýrsat




Mustafa CÝLASUN