Bilmem ki neyin farkýndaydýn
Nefesin ulviyetine inanan bir canmýydýn, nerde kaldýn
Sabrýn ve kanaatin de bir sýnýrý var, insan olan zafiyet yaþar niye inanmadýn
Ýman, taat içindir, kulluk iksirinde ki ahenktir, aþka vakýf olmazsa niye þevksizdir




Ýnsan, hissiyatýyla yaþar
Umutlarýyla nice kapýlarý zorkar, niye hayal kurar
Kalbin halinden anlamayan bir canan nasýl gönül yakar, feyzini hicrana koyar
Kul olan anlaþýlmak için sabrýn harýnda nefes alan bir nazar, yoksa umut niye var




Gönül sýrr-ý ummandýr
Yalnýzca farký anlamak adýna irfan adýna aþinadýr
Anlamaktan korkan, taklit üzre yol alan, aklýn, izanýn arýný anlamayan kim vardýr
Kalp ne müthiþ kitaptýr,þehredilmedikçe yalnýz kan popalayan nedenli bir organdýr




Ýnnanmak, kanmaktýr
Aklýn ve iraden için tercih ettiðin bir kanaattir
Kolay olana talip olmak, hiç tahkik etmeden teslim olup kurtulmak niye zandýr
Ferasat ve ihsan bu manada kapalýdýr,ilim merakýn turabýdýr,iman aþk-ý cenahtýr




Hangi çiçeði koklasam
Kopartmadan manasýnda ki derinliðe gark olsam
Suskun nazarlarýn hicranýný kalbimin vecdiyle ve ehliyet saikiyle anlasam
Aðlamak için hiç korkmasam, nederleri umarsamadan açýk bir þekilde yakarsam




Ruhumun firkatine aksam
Verdiðin sözleri hiç unutmadan ömrümü adasam
Lakin bu insacamýmý aþkýn vecdiyle yaþasam, yalan olan hayallere dalmasam
Her nefesin acizliðine müdrik olarak münasepet kurup, hiç kimseyi yargýlamasam




Ne kadar ön yargým varsa
Ruhumu esir eden bir halin müdavimi olaktansa
Þekliyet üzre yaþamak bilmem mki ne kadar maksadýma sadýk kýlan nazarsa
Hüzünle avunmasam, hicranla yol almasan,artýk içimde ki burukluktan kurtulsam




Suskun sokaklarýn halinde
Düþen yapraklarýn sararmýþ sessiz hallerinde
Topraðýn lal olan dilinde, aðacýn umut vadeden ve sevdalaþan köklerinde
Yazýlmýþ ayetleri okusam, ibretin vecdiyle ayýlsam, ümitlerimi bir an býrakmasam






Mustafa CÝLASUN