Kanayan bir yara vardý
Ýçinden çýkan figanlar ne kadar acý zerkeden farktý
Gönül hangi vaktin þehrine muhtaçtý, umutlar ne zaman inþirahtý
Nefes aðladý, can da takat kalmadý, akýl ve izan çaresiz sessiz kalan nazardý


Kim bilirdi ki o derdini
Ýnsan denen akýl ve irade ruhunmdan mý habersizdi
Ne zaman kalp ve ruh aklýn ve idrakin ilzamýyla nefese hükmedecekti
Müddet kimindi, ruh ahdinden mi habersizdi, merak etmeyen akýl kimindi


Aç ve sefil bir sabinin
Yutkunmaya mecali kalmamýþ zavallý kimsesizin
Üþüyen bedeni bedbin, anlamaya çalýþan afaký sanki solgun ümidin
Ýçimi titreten densizliðin sahibi benim, kendi keyfine dalmýþ ne habersizim


Ey rabbim sen bilirsin
Sen vesileler halkeden ne müþfik bir sahipsin
Ýbreti gözler önüne seren Rahimsin, düþünmeye gark eden maliksin
Kimsesizlerin sahibi, sessiz çýðlýklarýn devasýný bahþeden maðfiret sahibisin


Ýçimden böyle döküldü
Kül olan sanki ecrimdi, ihmal bizzat benimdi
Kendini kurtarmak için kulaklarý ve gözleri uzaklaþtýrmak iþ miydi
Hani ihsan ve inayetin kadar mukadderat olan hesabýn vakti beklenen edepti


Ýyilik adýna bir kuraklýk
Belaya dücar olmamak saçmalýk nefsi farklýlýk
Sefil ve rezil bir nefes olmak mý haklýlýk, bilmem nedendir bu ahmaklýk
Gözün þahit olduðu, kulaðýn duyduðu, vicdanýn burkulduðu halden uzaklaþmak


Kul aklý ve vicdanýyla ardýr
Hamaset içinde koþturanlar söyle nasýl zandýr
Ýnsan olmanýn farkýný yaþamak Allah adýna kimin için bir hicrandýr
Ahmaklýk bilmemki kime kardýr, hesabýný akletmeyen insan ne kadar ihsandýr


Her emeðin bir bedeli var
Umudun olmadýðý bir gönülde sürur mu yaþar
Nefsin alinde vesvese ve desise ruhun ve kalbin için ne müthiþ nazar
Ancak akýl ve izan sahibi Rabbine yakýnlaþtýkça anlar, tanýdýkça sinesi kaynar


Her derdin sahibi olmak
Rahmetin ve maðfiretin sahibinden uzaklaþmamak
Ýlmin ve idrakle yaþanan vecdin, tahkik eden kalbin, senasýyla kulluk yapmak
Her nefesin derd-i gamýyla hemhal olmak için fýrsat kollamak, aþk edebine kanmak




Mustafa CÝLASUN