Ne dirliðimde aþk ulvi bir sevda
Ne birliðimde benliðim, ruhuma geçit veren bir süreyya
Aþkýn kadrine kanmak ve onun ecriyle yanmak kul için fark olunca
Gözyaþlarý durmayan bir mecra,umut kalbimin didarýnda ki sultana ulaþýnca


Hulisi halin sahibi olmak ar sa
Edebin renginde nefeslenmek ruhun hilkatinde vuslatsa
Taat ve ecir riyadan ariþelen ibadet olunca, feyzin þevki bir baþka
Gözler uykuya hasret kalýnca, izanýn her hali idrake sual sorunca murat yakýnda


Tesbihat, ruhun þiarýnda ardýr
Ýhlas ve izana muhtaç býrakýlýrsa nefsilik içinde ki hardýr
Akýl ve irade insana bahþedilen ne müthiþ vicdandýr, ati için vardýr
Hesap edilmeyen fanilik içinde yeþertilen bühtandýr, küllenen nar a bir itibardýr


Nur ruhi mana da aydýnlýktýr
Nar yakan,yanmaya ihtiyaç duyan, feriyle aydýnlatandýr
Göz farký, ihsan edilen ferin müddet-i icabýdýr, fer alýnýnca karanlýk ne acýdýr
Duymayan kulak þimþeðin nidasýna uzaktýr, her sarsýntýda gizlenen aþk insanadýr


Kainat, yer ve göðün tarifidir
Akýl ne kadar kifayet edecek, azim ve merak ne vakit sevk edilecektir
Ýnsan için tanzim edilen ne varsa, ruhun bizatihi misakýnda ki yadýndan sestir
Beþer olmaktan kurtulan insan, kalbin farkýyla hakikat için yaþayan can bilecektir


Akýl illa ki terbiye edilmelidir
Farký fark ettirecek nispette edeple bedelleþip aþk için yürümelidir
Ne kadar bilinçe eriþirse, hilmin sahrasýnda feda için aþkýn edebine bürünmelidir
Nefsini esir ettiði müddetçe hürdür, emel uðruna, umutlarýný kurutan can deðildir


Evliya, aþkýn halinde ki pirdir
Þehredilmek için sarf-ý nazar eden ve nefsini okþayan da deðildir
Nam salmak, ün kazanmak için gayret gösteren ne kadar sefildir, edepten aridir
Oysa kalbin sahibi bellidir, misak içinde olan ruh kimindir, nefisin ne için engeldir


Ýki yolun tarifi var,unutma
Hak ve batýl diye tarif edilen var ya, furkan o haline makýnca
Esirgediðin merak, hilkatin olan beklenen fark, iraden azmine muhtaç olunca
Akýl ve ruh bizar kalýr, tercih edilen hal, atin için ibretin resmini alýr, kim aldanýr


Sen uyurken, ruhun uyanýk
Kalbin ne kadar tarumar olmuþ, kalk üþenme bir bak kime yanýk
Ýnsan ancak kulluk farkýyla baðrý daðlanan sadýk, firketiyle tutur dinmez açlýk
Boþalýr gözyaþlarý, teskin olur gönül sessizce, gecenin en bakir anýnýn loþ dirliðinde




Mustafa CÝLASUN